Lublin miał szczególny powód do świętowania kanonizacji św. Jana Pawła II. Przez 24 lata był on naszym profesorem i wiele razy podkreślał związki z Lublinem – mówi kapucyn o. Andrzej Derdziuk, profesor teologii moralnej KUL, kierownik Katedry Bioetyki Teologicznej KUL. 27 kwietnia 2014 r., na uroczystość kanonizacji Jana Pawła II z Lublina do Rzymu udała się specjalna pielgrzymka z władzami KUL. - Na frontonie naszego uniwersytetu zawisł olbrzymi baner z wyrażeniem radości, że nasz profesor jest świętym. Były także nabożeństwa w lubelskich kościołach, sympozja i zbieranie publikacji na temat Jana Pawła II – wspomina.

Od ponad 40 lat na KUL istnieje Instytut Jana Pawła II, który nie tylko dokumentuje działalność i kult, ale także wpływ osobowości Karola Wojtyły na kulturę współczesną. - Chociaż Kraków i Wadowice roszczą sobie prawa do Ojca Świętego, to właśnie Lublin stał się szczególnym miastem, które papież ukochał - uważa o. prof. Derdziuk. Lublinianie odwdzięczyli mu miłość swoją miłością. Gdy kilka lat temu rozpoczęły się medialne ataki na Ojca Świętego, to ogromne tłumy mieszkańców miasta w marszu w Jego obronie wyruszyły z kościoła Świętej Rodziny przy ul. Jana Pawła II na Katolicki Uniwersytet Lubelski. - Święty Jan Paweł II zostawił KUL-owi i Lublinowi wielkie wyzwanie, aby stawać się świadkami prawdy. Podczas pielgrzymki do Lublina, 9 czerwca 1987 roku, w auli kard. Stefana Wyszyńskiego, mówił: „Służ prawdzie, bo kiedy służysz prawdzie, to służysz człowiekowi”. Ta prawda czyniona w miłości, o której mówił Papież, jest programem dla każdego z nas – mówi prof. Derdziuk.

Jan Paweł II został kanonizowany 10 lat temu, 27 kwietnia 2014 roku. Jak wyjaśnia o. prof. Andrzej Derdziuk, kanonizacja oznacza, że dany święty jest uznany w całym Kościele i jego kult rozszerza się na wszystkie diecezje świata. - Papież podejmuje decyzję o kanonizacji po spełnieniu warunku, którym jest nadzwyczajne uzdrowienie albo niezwykle zachowanie od jakiegoś wypadku. Jeśli chodzi o cud, to uzdrowienie musi być całkowite, natychmiastowe i nieodwracalne - tłumaczy. W przypadku Jana Pawła II tym cudem było uzdrowienie z tętniaka mózgu pochodzącej z Kostaryki Floribeth Mora Diaz. Cud dokonał się w 2011 r., gdy oglądała telewizyjną transmisję beatyfikacji Jana Pawła II. Wewnętrzny głos przynaglił ją do modlitwy, poprosiła też papieża Jana Pawła II o wstawiennictwo. - Następnego dnia usłyszała głos „wstań, nie bój się", i zobaczyła jak Jan Paweł II ze zdjęcia wyciąga do niej rękę i zachęca, aby wstała z łóżka – przypomina o. Derdziuk. Po tym wydarzeniu papież Franciszek zdecydował o kanonizacji Jana Pawła II.

Zanim to jednak uczynił, powołany został specjalny Trybunał Specjalny z udziałem delegata biskupa z Kostaryki, promotora sprawiedliwości, notariusza, a także biegłego lekarza, który stwierdził, że uzdrowienie kobiety jest niewytłumaczalne od strony naukowej. Przesłuchano świadków, sprawdzano dokumenty, a wnioski zostały wysłane do Watykanu. Tutaj cała procedura została dokładnie sprawdzana, a dowody zweryfikowane. Uznanie cudu za wstawiennictwem Jana Pawła II otworzyło drogę do jego kanonizacji. Podczas konsystorza 30 września 2013 r., papież Franciszek ogłosił, że Jan Paweł II zostanie świętym. Razem z nim został kanonizowany papież Jan XXIII. Obu kanonizowano 27 kwietnia 2014 r. - Kanonizacja oznacza, że rozwija się kult, a tym samym zanoszona jest modlitwa o znaki i wstawiennictwo u Boga za pośrednictwem świętego - tłumaczy o. prof. Derdziuk. - Ten święty jest nie tylko popularny, ale jest także skutecznym orędownikiem ludzi u Boga. Pan Bóg cały czas działa, bo istnieje świętych obcowanie i ludzie wierzący mają argument do umacnia swej wiary, że pewne rzeczy niewytłumaczalne ludzkim rozumem są realnie możliwe, co daje nam nadzieję – dodaje teolog.

Ojciec prof. Andrzej Derdziuk zwraca uwagę także na jeden aspekt - kanonizacja dokonuje się w określonym czasie, w którym potrzebny jest pewien wzór moralnej postawy danego świętego. - Pokazuje postawy, które wydają się już nieadekwatne do naszych czasów, ale są jednak ewangelicznie użyteczne i potrzebne. Kościół promuje tych świętych jako wzorce osobowe i przykłady do naśladowania – mówi. Tak jak Jana Pawła II, którego ukochali nie tylko katolicy na całym świecie. Zgromadzeni na jego pogrzebie dali temu wyraz krzycząc „Santo subito" (święty od razu). - Jan Paweł II łączył tradycyjną ludową pobożność z otwartością na współczesny świat. Umiał nawiązywać kontakt z politykami czy dziennikarzami, stał się nie tylko Bożym Mężem, który się modlił, ale także wielkim nauczycielem, można powiedzieć mistrzem dyplomacji, któremu wiele narodów zawdzięczało wolność lub uchronienie od konfliktów zbrojnych – przypomina o. prof. Derdziuk.