Rozważanie 25
Co Jasnej bronisz Częstochowy
łącz zakochanych
Pomóż w rozwoju naszego portalu
szczęścia obrączkami
Reklama
módl się za nami
Wędrujemy dziś do miejsca niezwykłego, miejsca bliskiego każdemu Polakowi. Miejsce to jest jednym z ważniejszych miejsc kultu maryjnego i od setek lat, najważniejszym centrum pielgrzymkowym w Polsce. Oto stajemy w Kaplicy Cudownego Obrazu na Jasnej Górze.
Pochodzenie obrazu i data jego powstania nie są znane. Jak mówi legenda ikona ta jest jedną z siedemdziesięciu namalowanych przez świętego Łukasza Ewangelistę na fragmentach stołu, przy którym posiłki spożywała Święta Rodzina. Powstanie wizerunku miało by więc mieć miejsce w Jerozolimie, w miejscu zwanym Wieczernikiem, związanym z Ostatnią Wieczerzą. W latach 66-67, w czasie najścia rzymskich wojsk pod przywództwem cesarzy Wespazjana i Tytusa, chrześcijanie mieli uciec do miasteczka Pella. Wraz z innymi świętościami w jaskiniach schowali oni również i częstochowską ikonę Bogurodzicy, skąd w latach późniejszych trafiła do Konstantynopola, gdzie umieszczona została w cesarskiej kaplicy i miała tam pozostawać przez następne pięć wieków.
Jasnogórska Ikona została namalowana techniką tempery na drewnianej tablicy. Przedstawia Najświętszą Maryję Pannę w postaci stojącej z Dzieciątkiem Jezus na ręku. Maryja jest zwrócona do wiernych frontem. Twarz Jezusa zwrócona jest w kierunku patrzącego, choć nie zatrzymuje na nim wzroku. Obydwie twarze łączy wyraz zamyślenia, jakby pewnej nieobecności i powagi. Prawy policzek Matki Bożej znaczą dwie równolegle biegnące rysy, przecięte trzecią na linii nosa. Na szyi występuje sześć cięć, z których dwa są widoczne dość wyraźnie, cztery zaś pozostałe – słabiej. Jezus spoczywa na lewym ramieniu Maryi przyodziany w sukienkę koloru karminowego.
Wiemy, że na Jasną Górę Cudowna Ikona trafiła dzięki staraniom księcia Władysława Opolczyka, który w 1382 założył klasztor na Jasnej Górze i przeniósł tam "cudotwórczą świętość", powierzając ją na przechowanie zakonowi paulinów. Kilkadziesiąt lat później klasztor został obrabowany przez husytów. Pozbawiwszy go wszystkich skarbów, chcieli oni zabrać również i cudowny obraz, lecz niewidoczna siła zatrzymywała konie i wóz ze świętością nie zdołał się ruszyć. We wściekłości jeden z rabusiów zrzucił świętą ikonę na ziemię, a inny uderzył mieczem po twarzy, na której pozostały „cięte, rysy dwie” – jak śpiewamy w znanej pieśni. W tym samym miejscu sprawiedliwa kara dotknęła wszystkich: pierwszego rozerwało na części, drugiemu uschła ręka, pozostali padli trupem lub zostali rażeni ślepotą.
O Jasnej Górze, a szczególnie o obrazie Jasnogórskiej Madonny można mówić wiele. Najwięcej powiedziałyby nasze serca i łzy, które rzesze pielgrzymów przez ponad 600 lat wsiąkały w podłogę jasnogórskiej kaplicy. Wymowne też są słowa modlitwy, zanoszonej od wieków w tym miejscu: Jasnogórska Matko Kościoła, z chórami Aniołów i Świętych naszych Patronów klękamy w pokorze u stóp Twego tronu. Ty od wieków jaśniejesz cudami i łaskami na Jasnej Górze - stolicy Twego miłosierdzia. Wejrzyj w nasze serca, które Ci przynoszą hołdy czci i oddanej miłości. Rozbudź wśród nas serca świętych, kształtuj prawdziwych apostołów wiary, umacniaj miłość do Kościoła świętego, wyjednaj nam upragnione łaski... Matko o zranionym obliczu, składam w Twe ręce siebie i wszystkie drogie mi osoby. Tobie ufam, liczę na Twe orędownictwo u Syna ku chwale Boga w Trójcy Jedynego. Amen.
