Sobota, 8 czerwca. Wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny

• Iz 61, 9-11 • 1 Sm 2, 1bcde.4-5.6-7.8abcd • Łk 2, 41-51

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca»? Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.

W prywatnych objawieniach w Fatimie Matka Boska pokazuje dzieciom swoje Niepokalane Serce – „ucieczkę i drogę, która […] zaprowadzi do Boga”. Jej serce jest wypełnione modlitwą, rozważaniem Słów Chrystusa, współczuciem, miłością. Jak widzimy w Ewangelii, to serce Maryi jest pełne troski o Jezusa, ale też ufne. Maryja daje wolność młodemu Jezusowi, ufa Mu, jest przekonana, że wraca ze święta w pielgrzymce w gronie młodzieży. Później jednak mocno przeżywa, że Jezus zagubił się w tłumie ludzi, martwi się o to, by nic Mu się nie stało… Wraz ze św. Józefem znajduje Go, wchodzi w rozmowę o tym, co było powodem pozostania w Jerozolimie. I choć nie rozumie do końca swojego Syna, wspiera Jego powołanie. „Istotą prośby o poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi i komunii wynagradzającej w pierwsze soboty jest wskazanie na centralne miejsce Boga w życiu człowieka wierzącego”, podkreśla portal www.fatima.pl. „Jedną z dróg, która prowadzi do Boga, może być serce Maryi ukształtowane na podobieństwo serca Boga („I dam wam pasterzy według mego serca, by was paśli rozsądnie i roztropnie” [Jr 3, 15]). Poświęcenie się sercu Maryi to okazanie gotowości do wypełniania woli Boga i do nawrócenia się przez Jego miłosierdzie”. Naszym życiem i modlitwą możemy za nasze grzechy i grzechy innych zadośćuczynić czystemu Sercu Maryi, sercu, które we wszystkim było nastawione na wypełnianie słów i pragnień Boga.

K.K.

ROZWAŻANIA NA ROK 2024 DOSTĘPNE W KSIĄŻCE "ŻYĆ EWANGELIĄ". DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!