Reklama

Grobowiec ks. Józefa Wiejowskiego odnowiony!

Niedziela przemyska 33/2009

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Towarzystwo Przyjaciół Przemyśla i Regionu, w ramach ratowania od zniszczenia nagrobków zasłużonych dla miasta obywateli odrestaurowało bardzo zniszczony upływem czasu nagrobek ks. Józefa Wiejowskiego.
Wykonawca prac konserwatorskich - Roman Dawidziak z pieczołowitością odnowił wieńczącą nagrobek zabytkową rzeźbę św. Józefa z dzieciątkiem Jezus, dłuta Z. Rasińskiego, z warsztatu Ferdynanda Majerskiego. Gruntowej renowacji poddana została również dolna część grobowca wraz z płytą epitafijną umieszczoną w bryle kamiennej.
Całość niezbędnych prac zamknęła się w kwocie 20 tys. zł. Znaczną część kosztów (50%) pokrył Wojewódzki Konserwator Zabytków. Ponadto w kosztach partycypowała Kuria Metropolitarna (15%), pozostałe środki pokryło Towarzystwo Przyjaciół Przemyśla i Regionu z funduszy ubiegłorocznej kwesty. Odbiór grobowca po konserwacji odbył się 16 lipca br.
Koordynująca całokształt działań w tym zakresie Alicja Chruścicka podkreśla: „Ocaliliśmy dla potomnych dzieło sztuki, a także okazaliśmy pamięć i wdzięczność ks. Józefowi Wiejowskiemu, wiceprezesowi Towarzystwa Upiększania Miasta, bo taką nazwę do 1974 roku nosiło Towarzystwo Przyjaciół Przemyśla i Regionu”.
Ks. Józef Wiejowski był kanclerzem konsystorza przemyskiego, szambelanem papieskim i honorowym kanonikiem kapituły przemyskiej. Urodził się w Kołaczycach w 1860 r. W latach 1879-83 studiował teologię w Seminarium Duchownym w Przemyślu. Został wyświęcony na kapłana w 1883 r., a swoją posługę kapłańską rozpoczął w Krościenku Wyżnym, a następnie kontynuował w Samborze. Przy katedrze przemyskiej pełnił funkcję kanclerza kurii biskupiej od 1884 do 1918 r. Zmarł w Przemyślu 16 października 1924 r.
Dzięki staraniom ks. Józefa Wiejowskiego w Przemyślu zbudowano, m.in. klasztor pw. św. Józefa i kościół pw. Matki Bożej Szkaplerznej, odnowiono kościół Serca Jezusowego i gmach pojezuicki oraz podwyższono o kilkadziesiąt metrów wieżę katedralną. Ks. Wiejowski prowadził także budowę klasztoru dla Sióstr Wizytek w Jaśle (według planów Stanisława Majerskiego). Z jego inicjatywy i współdziałania stanął również okazały kościół w Kołaczycach. Swoją wiedzą, doświadczeniem i pomocą wspierał wielu księży budujących obiekty sakralne i inne jak np.: kościoły w Przeczycy, Korczynie i Przemyślu na Błoniu, Dom Katolicki, Małe Seminarium i Szkoła Praktyczna w Przemyślu. Wielkim dziełem ks. Wiejowskiego jest „Dom zdrowia” dla polskich kapłanów w Zakopanem oraz kaplica o 9 ołtarzach. W tę budowę angażował nawet swoje własne środki, gdyż tam zamierzał spędzić ostatnie lata swojego życia.
W nawale prac znajdował czas na konferencje z inżynierami, umowy z robotnikami, a także skrupulatną pracę rachunkową, gdyż na jego głowie były finanse archidiecezji. Dla diecezji zakupił drukarnię, ale zabrakło fachowców i musiał ją sprzedać, założył stowarzyszenie wzajemnej pomocy kapłanów „Caritas”, którego kapitały wskutek dewaluacji spowodowanej I wojną światową zmalały do zera.
Swoją postawą dawał przykład twórczego i godnego życia. Nie przywiązywał się do rzeczy materialnych i hojną dłonią dawał zwłaszcza na cele publiczne, gdzie grosz ofiarny mógł przynieść pomoc społeczeństwu. Ratował klasztory w czasie głodu (1918). Ponadto jego pasją była piłka ręczna, fotografia i sztuka.
Towarzystwo Przyjaciół Przemyśla i Regionu zamierza powierzyć opiekę nad grobowcem ks. Józefa Wiejowskiego studentom Seminarium Duchownego, dla których postać tego kapłana winna być wspaniałym przykładem do naśladowania.

Towarzystwo Przyjaciół Przemyśla i Regionu reaktywowało Komitet Ochrony Starych Cmentarzy, który społecznie koordynuje realizację planu odnowienia wielu zapomnianych nagrobków obrońców ojczyzny i zacnych obywateli naszego miasta.
Każdy, kto chciałby włączyć się w pomoc, proszony jest o kontakt z Towarzystwem, którego siedziba mieści się w kamienicy Rynku nr 5 w Przemyślu (dyżury w środy w godz. 15.30-17.00) lub o kontakt telefoniczny z Alicją Chruścicką - 0 16 678 31 45, kom. 668 048 853, ewentualnie pocztą elektroniczną: zarzad.tppir@gmail.com
Wpłat można dokonywać na konto TPPiR:
PBS O/Przemyśl 64 8642 1155 2015 1503 2814 0001 z dopiskiem „remont grobowców”.
Informacje o działalności Towarzystwa na stronie: tppir.przemysl.pl

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

#NiezbędnikMaryjny: Litania Loretańska - wezwania

[ TEMATY ]

litania loretańska

Adobe Stock

Litania Loretańska to jeden z symboli miesiąca Maja. Jest ona także nazywana „modlitwą szturmową”. Klamrą kończąca litanię są wezwania rozpoczynające się od słowa ,,Królowo”. Czy to nie powinno nam przypominać kim dla nas jest Matka Boża, jaką ważną rolę odgrywa w naszym życiu?

KRÓLOWO ANIOŁÓW

CZYTAJ DALEJ

Litania nie tylko na maj

Niedziela Ogólnopolska 19/2021, str. 14-15

[ TEMATY ]

litania

Karol Porwich/Niedziela

Jak powstały i skąd pochodzą wezwania Litanii Loretańskiej? Niektóre z nich wydają się bardzo tajemnicze: „Wieżo z kości słoniowej”, „Arko przymierza”, „Gwiazdo zaranna”…

Za nami już pierwsze dni maja – miesiąca poświęconego w szczególny sposób Dziewicy Maryi. To czas maryjnych nabożeństw, podczas których nie tylko w świątyniach, ale i przy kapliczkach lub przydrożnych figurach rozbrzmiewa Litania do Najświętszej Maryi Panny, popularnie nazywana Litanią Loretańską. Wielu z nas, także czytelników Niedzieli, pyta: jak powstały wezwania tej litanii? Jaka jest jej historia i co kryje się w niekiedy tajemniczo brzmiących określeniach, takich jak: „Domie złoty” czy „Wieżo z kości słoniowej”?

CZYTAJ DALEJ

Wielkopolskie lekcje pokory

2024-05-05 13:08

[ TEMATY ]

Ryszard Czarnecki

Archiwum TK Niedziela

Jeżdżąc teraz intensywnie po Wielkopolsce zawsze znajduję czas, aby choć na chwilę w różnych miejscowościach znaleźć się tam, gdzie czas płynie inaczej, bo w rytmie wieczności. Katolickie świątynie: niektóre jeszcze z zachowanymi elementami architektury romańskiej czy gotyckiej, inne pamiętające czasy baroku, wreszcie niektóre budowane w wieku XIX i później.

Jednak połączone, powiem niezwykłym w tym miejscu językiem matematycznym: „wspólnym mianownikiem”. Przybywają tu ludzie bardzo bogaci i niezamożni, bardzo wiekowi i na ramionach rodziców, ludzie „różnych stanów” jakby to powiedziano w I Rzeczypospolitej czy też „różnych klas” ,jakby to ujęli „marksiści”. I są tu razem. Być może, a nawet prawie na pewno jest to jedyne miejsce, gdzie mogą spotkać się i być wspólnotą bez uprzedzeń, zawiści, negatywnych emocji. Czy idealizuję? Chyba nie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję