XVII Międzynarodowy Kongres „Katolicy a tożsamość Europy”
Akademia Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu, Katedra Filozofii Kultury i Podstaw Retoryki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego JP II, zapraszają na XVII Międzynarodowy Kongres "Katolicy a tożsamość Europy.
Sesja I (Moderatorzy: dr Dorota Żuchowska/dr Jan Wiśniewski)
29 listopada 2024 r. (piątek)
10.00 O. dr Tadeusz Rydzyk CSsR, rektor-założyciel, prof. AKSiM: Otwarcie Kongresu
10.15 Ks. kard. Gerhard L. Müller, prefekt Kongregacji Nauki Wiary w latach 2012-2017: „Chrystus pośród was – nadzieja chwały” (Kol 1:27). Chrześcijańska alternatywa dla nowego porządku świata starego ateizmu
10.45 Prof. dr hab. Kamil Kardis, Uniwersytet Preszowski (Słowacja) Kreowanie tożsamości w erze postmoralnej. Szkic socjologiczny
11.15 Prof. dr hab. Wojciech Roszkowski, poseł do PE w latach 2004–2009: Korzenie Europy współcześnie odczytane
11.45 Anna Fotyga, minister spraw zagranicznych w latach 2006-2007, poseł do PE w latach 2004–2005 i 2014–2024: Solidarność w Europie – wartość czy mit?
12.15 Dr Jacek Saryusz -Wolski, wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 2004-2007: Europa która dzieli, zamiast łączyć
12.45 Dyskusja
13.15 Przerwa obiadowa
Sesja II (Moderator: dr hab. Imelda Chłodna-Błach)
14.30 Prof. dr hab. Michał Januszkiewicz, UAM, AKSiM: Rola kultury i pobożności ludowej w tworzeniu tożsamości europejskiej
Reklama
15.00 Dr Luca Volonté (Włochy): Katolicy, polityka i wyzwania związane z odzyskaniem tożsamości europejskiej
15.30 Prof. dr hab. Zdzisław Krasnodębski, poseł do PE w latach 2014-2024, wiceprzewodniczący PE w latach 2018-2019: Wojna kultur wojną o Europę
16.00 Prof. David Engels, Université Libre de Bruxelles (Belgia): Hesperializm: walka o duszę Europy
16.30 Ks. prof. dr hab. Paweł Bortkiewicz TChr, AKSiM: Kryzys migracyjny we współczesnej Europie
17.00 Dyskusja
18.00 Msza św. w sanktuarium NMP Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i św. Jana Pawła II
30 listopada 2024 r. (sobota)
07.00 Msza św. w sanktuarium NMP Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i św. Jana Pawła II
Sesja III (Moderator: dr Mateusz Kaleta)
09.30 Abbé Guy Pagès (Francja): Muzułmanie w Europie – dawniej i dziś
10.00 Ks. prof. dr hab. Piotr Mazurkiewicz, UKSW, sekretarz generalny Komisji Konferencji Episkopatów Unii Europejskiej COMECE w latach 2008–2012: Aktualność adhortacji Jana Pawła II – Ecclesia in Europa
10.30 Prof. dr hab. Grzegorz Kucharczyk, prorektor Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim: Ambicje niemieckie w stosunku do Europy
11.00 Prof. dr hab. Anna Łabno, Akademia Tarnowska: Tożsamość konstytucyjna a członkostwo w Unii Europejskiej. Analiza z polskiej perspektywy
11.30 Dyskusja
11.45 Przerwa kawowa
Sesja IV (Moderator: dr Mateusz Kiereś)
Reklama
12.15 Prof. Polonia Castellanos (Hiszpania), przewodnicząca Stowarzyszenia. Prawników Chrześcijańskich w Hiszpanii: Obrona humanizmu chrześcijańskiego wbrew rządowi i prawu. Perspektywa hiszpańska
12.45 Prof. dr hab. Andrzej Zybertowicz, doradca Prezydenta RP: Sztuczna inteligencja – ostateczny kres Europy? O braku równowagi między możliwościami techniki a siłą moralną
13.15 Dyskusja panelowa
13. 45 O. dr Zdzisław Klafka CSsR, rektor, prof. AKSiM: Podsumowanie Kongresu
Świat nie potrzebuje już kolejnych mentorów. Świat czeka na ludzi pełnych życia. Potrzeba nam świętych małżeństw – mówili Marta i Stanisław do małżonków w Toruniu.
Spotkanie 7 maja rozpoczęło się od uwielbienia Najwyższego i zawiązania wspólnoty modlitwy. Zaproszonymi gośćmi byli Marta i Stanisław Jędrzejewscy, którzy idą przez życie jako małżonkowie od 12 lat i są rodzicami trójki dzieci. Znani są w mediach społecznościowych jako Ludzie Pełni Życia, prowadzą kursy dla narzeczonych, organizują spotkania ewangelizacyjne, weekendy dla ojców i mężów oraz wyjazdy dla kobiet. Przyjechali do Torunia, aby wygłosić świadectwo działania Boga w ich życiu. Spotkanie zorganizowała wspólnota Dom Zwycięstwa, która spotyka się przy parafii św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu.
7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.
Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie.
W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację.
W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu.
Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn.
Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską.
Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich.
Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania.
Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania.
Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego.
Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
– Francja odsłania światu odnowioną katedrę. Notre-Dame jest domem dla katolików i istnieje dłużej niż laickość i separacja państwa i kościoła we Francji – powiedział przy okazji konferencji „Quo vadis Europo?”, wiceprezes Instytutu Niedziela, wykładowca akademicki, Mariusz Książek.
W Złotym Potoku z inicjatywy europoseł Jadwigi Wiśniewskiej z Grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, została zorganizowana konferencja pt. „Quo vadis Europo? Kryzys migracyjny, gospodarczy i tożsamościowy”. Konferencja poruszała zagadnienia z jakimi w najbliższej dekadzie będzie mierzyć się Unia Europejska, a za jej sprawą każdy z nas. Nielegalna i niekontrolowana migracja, spadek konkurencyjności europejskich gospodarek, a także kryzys wartości i odcinanie się Europy od chrześcijańskich korzeni. To są istotne tematy, poruszane przez wielu ludzi zatroskanych o przyszłość Polski i Unii Europejskiej. Warto wzmocnić świadomość, że także w Brukseli i Strasbourgu jest miejsce, w którym podejmowane są sprawy stanowiące o naszej przyszłości.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1733144795.jpg)
