Reklama

Niedziela w Warszawie

Miłość, bez względu na wszystko

Namawiano ich na inwazyjne badania, sugerowano aborcję, a synek urodził się całkowicie zdrowy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Pobrali się w maju 2011 r. – Miłość do Pawła mnie poniosła. Miesiąc po tym, jak się zakochałam wiedziałam, że chcę żeby to był mój mąż i ojciec moich dzieci – mówi Agnieszka Sokołowska z Legionowa. Od 5 lat wraz z mężem uczestniczy w spotkaniach Kościoła Domowego w kręgu należącym do parafii św. Franciszka z Asyżu na Tarchominie. Oboje wierzący, uformowani w młodzieżowej wspólnocie Ruchu Światło-Życie, zakochani w muzyce, tak samo patrzą na świat.

Trudne chwile

W 2013 r. przyszła na świat ich córka Kasia. Ogromna radość, spokojna ciąża, bezproblemowy poród i zdrowe dziecko. Gdy wiosną 2015 r. dowiedzieli się, że są w drugiej ciąży byli bardzo szczęśliwi. Niestety, trudności pojawiły się już w pierwszych tygodniach. Agnieszka musiała leżeć ponieważ istniało ryzyko utraty dziecka. Kryzys został zażegnany, krwiak się wchłonął i wszyscy odetchnęli z ulgą. Kolejne ciemne chmury nad rodziną Sokołowskich zgromadziły się w czasie pierwszego standardowego badania USG w 12. tygodniu ciąży. Okazało się, że przezierność karkowa dziecka przekracza normę, co oznaczało możliwość wystąpienia wady genetycznej płodu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Przez chwilę byłem oszołomiony tą wiadomością, ale przez sekundę nie miałem takiej myśli żeby się tego dziecka pozbyć. Miałem obawy, jak będzie wyglądało nasze życie, jak zmieni to funkcjonowanie naszej rodziny. Ale szybko to sobie poukładałem – opowiada Paweł, mąż Agnieszki. Podkreśla, że modlił się za swoje dziecko i miał przekonanie, że cokolwiek się nie wydarzy, to będzie dobrze.

Gdy, zgodnie z zaleceniami pani doktor, powtórzyli badanie USG w 13. tygodniu w ośrodku, który specjalizuje się w badaniach genetycznych, okazało się, że maluch ma również torbiele na karku, a przezierność karkowa choć zmniejszyła się minimalnie, to nadal odbiegała od normy. Oszacowano, że największe prawdopodobieństwo dotyczy wystąpienia zespołu Downa, Turnera (jeśli to będzie dziewczynka) i Patau.

Reklama

Ciążę Agnieszki prowadziła rejonowa ginekolog. Jej reakcja na wyniki badań była dla nich bardzo bolesna. Zamiast słów otuchy, usłyszeli o możliwości wykonania ryzykownych inwazyjnych badań genetycznych. Zamiast wsparcia, usłyszeli historię kobiety, która zdecydowała się na amniopunkcję. Negatywny wynik tego badania przesądził o podjęciu przez nią przemyślanej decyzji o aborcji. – Podawała mi przykład tej kobiety jako dobre rozwiązanie – zaznaczała Agnieszka.

Gdy kategorycznie odmówiła amniopunkcji i jasno wyraziła swoje stanowisko co do kontynuacji ciąży bez względu na wszystko, pani doktor nadal przekonywała, wywierała presję, a na koniec, nie kryjąc oburzenia nieugiętą postawą pacjentki, poleciła jej złożyć podpis w karcie pod informacją, że nie zgadza się na amniopunkcję. Agnieszka zmieniła doktor prowadzącą ciążę.

Wynik kolejnego specjalistycznego badania USG przyniósł jeszcze więcej zamętu. Stwierdzono, że w przegrodzie serca dziecka może być dziurka, istnieją wątpliwości w budowie kości nosowej, a parametry przezierności karkowej się poprawiły, ale nadal są nieprawidłowe. – Jeden z lekarzy, zapytał mnie znacząco, a co jeśli coś będzie nie tak? Odpowiedziałam tylko jedno słowo: Kocham – mówi Agnieszka.

Szczęśliwe rozwiązanie

Michał urodził się 8 grudnia 2015 r., w święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. – To, że urodził się w Jej święto, to jest tak, jakby Maryja powiedziała, że on jest Jej – mówi szczęśliwa mama. – Byłem bardzo szczęśliwy. otrzymał 10 pkt w skali Apgar, a po tym wszystkim, co w ciąży słyszeliśmy, to było niesamowite – dodaje tata Paweł. Pani doktor pracująca w szpitalu, w którym urodził się Michał, nie kryła zdumienia, bo nie potrafiła wytłumaczyć wyników badań z okresu ciąży, które przestawili jej rodzice. Chłopczyk był zdrowy.

Reklama

Agnieszka przyznaje, że niepewność tego, co ją czeka była bardzo trudna do zniesienia. – Ważne żeby nie poddać się temu niepokojowi – podkreśla. – Spotkałam terapeutkę, która opowiadała, że przychodzą do niej na terapię ciężarne, ponieważ w badaniu wyszła im wysoka przezierność karkowa, a one nie radziły sobie z lękiem i stresem. Lekarze się do tego przyczyniali. Rodziły się później zdrowe dzieci – dodaje i zaznacza, że nie można ufać opinii jednego lekarza. Zaleca konsultacje, a przede wszystkim zaufanie, bo Pan Bóg jest większy od naszego strachu.

Paweł dodaje, że ma kolegę, który na podstawie wyniku badania, w którym wyszły parametry podobne do ich dziecka, zdecydował z żoną o zabiciu dwójki swoich dzieci. – Uważam, że powinno się robić badania tylko w celach terapeutycznych, takie, które pomogą w leczeniu dziecka w życiu płodowym. Natomiast te, które są przeprowadzane „dodatkowo”, wprowadzają tylko niepokój. Wiele zdrowych dzieci mogłoby żyć, gdyby tylko dano im szansę – mówi Paweł.

2017-03-16 08:02

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Prawdziwe święta

Niedziela lubelska 52/2016, str. 5

[ TEMATY ]

świadectwo

święta

Boże Narodzenie

Archiwum Mirosława Piotrowskiego

Prof. Mirosław Piotrowski z żoną i dziećmi

Prof. Mirosław Piotrowski z żoną i dziećmi

O rodzinnym świętowaniu Bożego Narodzenia i unijnych paradoksach mówi prof. Mirosław Piotrowski, poseł do Parlamentu Europejskiego

Święta Bożego Narodzenia zawsze spędzałem z rodziną. To dla mnie święta rodzinne – Narodzenie Pana Jezusa i Święta Rodzina. Jako dziecko świętowałem z rodzicami i dwiema siostrami (obecnie moje siostry są zakonnicami; Boże Narodzenie spędzają w swoich wspólnotach). Ważny był okres przygotowania do świąt. Chodziliśmy rano na Roraty; ja służyłem do Mszy św. jako ministrant. W domu choinkę ubieraliśmy zawsze w Wigilię. Do tego dnia śpiewaliśmy tylko pieśni adwentowe. Do dziś razi mnie antycypowanie bożonarodzeniowych zwyczajów podczas Adwentu. W rodzinnym domu zachowywaliśmy wigilijne zwyczaje kulinarne: na stole zawsze były barszcz z uszkami, karp i kutia. Moja mama w domu sama lepiła uszka. Recepturę potraw i zwyczaje przeniosłem do własnej rodziny; żona również sama lepi uszka. Mamy z żoną czwórkę dzieci. Nie wyobrażają one sobie świąt, które nie byłyby rodzinne. Zawsze mamy dużą naturalną choinkę, którą ubieramy wspólnie przed Wigilią. Do stołu zasiadamy po zmroku, a przed połamaniem się opłatkiem czytamy odpowiedni fragment z Pisma Świętego. Po tradycyjnej wigilijnej wieczerzy śpiewamy kolędy. Dzieci, zarówno małe jak i duże, znajdują prezenty pod choinką. Jest tam żłóbek z nowo narodzonym Dzieciątkiem Jezus. Święta Bożego Narodzenia bez wątpienia umacniają wiarę, lecz są także ważnym elementem tradycji, która, jak sądzę, spaja nie tylko moją rodzinę, ale i wszystkich Polaków oraz inne narody.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas do kapłanów: biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem

2024-03-28 13:23

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Episkopat News/Facebook

Biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem. Jeśli ksiądz prowadzi podwójne życie, jakąkolwiek postać miałoby ono mieć, powinien to jak najszybciej przerwać - powiedział abp Adrian Galbas do kapłanów. Metropolita katowicki przewodniczył Mszy św. Krzyżma w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Podczas liturgii błogosławił oleje chorych i katechumenów oraz poświęca krzyżmo.

W homilii metropolita katowicki zatrzymał się nad znaczeniem namaszczenia, szczególnie namaszczenia krzyżmem, „najszlachetniejszym ze wszystkich dziś poświęcanych olejów, mieszaniną oliwy z oliwek i wonnych balsamów.” Jak zauważył, olej od zawsze, aż do naszych czasów wykorzystywany jest jako produkt spożywczy, kosmetyczny i liturgiczny. W starożytności był także zabezpieczeniem walczących. Namaszczali się nim sportowcy, stający do zapaśniczej walki. Śliski olej wtarty w ciało stanowił ochronę przed uchwytem przeciwnika.

CZYTAJ DALEJ

Całun Turyński – badania naukowe potwierdzają, że nie został wyprodukowany

2024-03-28 22:00

[ TEMATY ]

całun turyński

Adobe.Stock

Całun Turyński

Całun Turyński

W Turynie we Włoszech zachowało się prześcieradło, w które według tradycji owinięto ciało zmarłego Jezusa - Święty Całun. W ostatnich latach tkanina ta została poddana licznym, nowym badaniom naukowym. Rozmawialiśmy o tym z prof. Emanuelą Marinelli, autorką wielu książek na temat Całunu - niedawno we Włoszech ukazała się publikacja „Via Sindonis” (Wydawnictwo Ares), napisana wspólnie z teologiem ks. Domenico Repice.

- Czy może pani profesor wyjaśnić tytuł swojej nowej książki „Via Sindonis”?

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

iv>

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję