Reklama

Głos z Torunia

Dla wspólnej refleksji

W bieżących dniach diecezja toruńska świętuje jubileusz 25-lecia istnienia. Z tej okazji nakładem Toruńskiego Wydawnictwa Diecezjalnego ukazała się okolicznościowa publikacja pod redakcją dk. Waldemara Rozynkowskiego i ks. Pawła Borowskiego pt. „Jubileusz Diecezji Toruńskiej. Spojrzenie w przeszłość i w przyszłość”

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W słowie Biskupa Toruńskiego już na pierwszej stronie publikacji czytamy, że rocznica ustanowienia diecezji toruńskiej to „szczególna okazja, by pochylić się nad minionym ćwierćwieczem życia diecezjalnego, podziękować Bogu za dar Kościoła lokalnego i patrzeć ufnie w jego przyszłość ze świadomością zadań, jakie są do wykonania w nadchodzących czasach”.

Trochę statystyk

Do 1992 r. teren dzisiejszej diecezji toruńskiej leżał w granicach diecezji chełmińskiej. Diecezja chełmińska składała się z pięciu delegatur biskupich: chełmińskiej, kamieńskiej, lubawskiej, pelplińskiej i wejherowskiej. Od 25 marca 1992 r. z terenów delegatur kamieńskiej i pelplińskiej utworzono diecezję pelplińską, z wejherowskiej gdańską. Z delegatur chełmińskiej i lubawskiej liczących 174 parafie utworzono diecezję toruńską, do której z archidiecezji gnieźnieńskiej przyłączono kolejnych 8 parafii (okolice Rudaka, Stawek i Podgórza). W związku z tym na początku diecezja toruńska liczyła 182 parafie zgrupowane w 17 dekanatów. W latach 2001-02 dokonano reorganizacji struktur diecezjalnych. Obecnie diecezja toruńska to trzy rejony duszpasterskie: brodnicki, grudziądzki i toruński, 24 dekanaty i 196 parafii – w tym 14 parafii powstałych już na przestrzeni lat funkcjonowania diecezji toruńskiej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ważne postacie

U podstaw istnienia diecezji toruńskiej jest postać św. Jana Pawła II, stąd we wspomnianej publikacji poświęcony jest mu pierwszy rozdział autorstwa dk. Waldemara Rozynkowskiego: „Pierwszy pobyt, jeszcze ks. Karola Wojtyły, w Toruniu miał miejsce w czerwcu 1953 r. Nocował on u rodziny Gudlów, która mieszkała na Winnicy, skąd udał się wspólnie z ks. Czesławem Obtułowiczem, Stanisławem Abrahamowiczem oraz Klemensem Gudlem na wyprawę na Kaszuby, a dokładnie do Kartuz i okolicznych miejscowości”.

W dalszej części opracowania znalazło swoje miejsce m.in. obszerne kalendarium wydarzeń z życia diecezji toruńskiej przygotowane przez ks. Pawła Borowskiego i dk. Waldemara Rozynkowskiego, a także szczegółowe biogramy pasterzy diecezji: bp. Andrzeja Suskiego, bp. Jana Chrapka i bp. Józefa Szamockiego sporządzone przez ks. Jerzego Karola Kalinowskiego.

Reklama

Przywołując w pamięci minione 25 lat, nie można pominąć błogosławionych diecezji, czyli bł. m. Marii Karłowskiej i bł. ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego, o których pisze dk. Waldemar Rozynkowski: „25 lat istnienia diecezji toruńskiej zawiera w sobie różne ważne wydarzenia. Nie­które z nich należą do wyjątkowych, myślimy tu chociażby o wyniesieniu na ołtarze przez papieża Jana Pawła II dwóch osób: m. Marii Karłowskiej (1865 – 1935) i ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego (1913-45). Święci i błogosławieni to niezwykły «kapitał», z którego możemy korzystać w każdym miejscu diecezji”.

Ważne miejsca i wydarzenia

Wiele uwagi poświęcono na ukazanie działalności Caritas, która powstała zaledwie tydzień po utworzeniu diecezji: „Trzeba przyznać, że początki działalności Caritas były trudne z wielu powodów. Rodziła się ona w rzeczywistości polskiego Kościoła jak mityczny Feniks – dosłownie od zera. Tylko determinacja pasterzy umożliwiała zainicjowanie konkretnych form aktywno­ści charytatywnej. W diecezji toruńskiej nieprzecenioną rolę należy przypisać jej Paste­rzowi, ks. dr. Andrzejowi Suskiemu. Ksiądz Biskup od momentu powołania wspie­rał Caritas, dbając o jej rozwój na wszystkich koniecznych płaszczyznach” – wspominają pracownicy Caritas.

O sercu diecezji, czyli Wyższym Seminarium Duchownym, pisze jego rektor ks. prof. Dariusz Zagórski: „Bp Andrzej Suski 8 września 1993 r. erygował Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Toruńskiej im. ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego, ale dopiero w początku 1994 r. dokonano zakupu przez diecezję starego, wyeksploatowanego gmachu przy ul. Sienkiewicza 40/42, zlokalizowanego w pobliżu miasteczka uniwersyteckiego w Toru­niu. Od tego momentu rozpoczęły się prace remontowe przystosowujące budynek na dom formacyjny”.

Reklama

25-letnia diecezja toruńska jako kontynuatorka tradycji diecezji chełmińskiej bogata jest w zabytkowe kościoły. Ich matką jest toruńska katedra, zaś wiele z unikatowych reliktów przeszłości swoje stałe miejsce znalazło w Muzeum Diecezjalnym, o czym pisze pracująca w nim Joanna Ciechanowska: „Do najcenniejszych obiektów można zaliczyć średniowieczne rzeźby gotyckie, z któ­rych najstarsza to «Chrystus Ukrzyżowany» pochodzący z XIII wieku z Jastrzębia, bogato zdo­bione kielichy mszalne i monstrancje wykonane przez sławnych mistrzów toruńskiego złotnictwa, a także liczne dzieła malarskie, z których najmłodszy, a zarazem najznakomit­szy, to słynne dzieło Jerzego Kossaka «Cud nad Wisłą»”.

Kult maryjny jest żywo obecny w diecezji toruńskiej. Świadczy o tym ciepło przyjęta peregrynacja obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, a także np. wieloletnia tradycja Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę. „Przeżywając jubileusz 25 lat Diecezji Toruńskiej, w tym roku 2017 chcemy wędrować w 29. Pieszej Pielgrzymce z Torunia na Jasną Górę, czyniąc dziękczynienie za naszą wspólnotę diecezjalną oraz naszego pasterza bp. Andrzeja Suskiego oraz biskupów pomocniczych – śp. bp. Jana Chrapka i bp. Józefa Szamockiego. Chcemy dziękować za tak wielu kapłanów kierowników, przewodników i pielgrzymów, którzy przez te wszyst­kie lata posługiwali sakramentami, słowem i obecnością tysiącom pielgrzymów diecezji toruńskiej” – pisze obecny kierownik pielgrzymki ks. Łukasz Skarżyński.

Zamieszczono również rozdziały dotyczące m.in. zakonów, diakonatu stałego, obecności ruchów i stowarzyszeń, 1. Synodu Diecezji Toruńskiej, Wydziału Teologicznego UMK czy przeżywania w diecezji Światowych Dni Młodzieży.

Ostatni rozdział przybliża historię „Głosu z Torunia”: „Dzień po 25. rocznicy istnienia diecezji toruńskiej 26 marca 2017 r. do rąk diece­zjan oddamy 1162. numer «Głosu z Torunia». Przez 1162 tygodnie pisaliśmy o diecezji toruńskiej: o tym, jak powstawała, jak świętowała 5, 10, 15 i 20 lat. (…) Relacje, wywiady, reportaże, ogłoszenia, notatki, zdjęcia – to w nich zatrzymana jest historia naszej 25-letniej diecezji toruńskiej” – pisze redaktor „Głosu z Torunia” Joanna Kruczyńska.

Reklama

Publikacja ubogacona została ponad 100 stronami zdjęć ukazujących wielość i różnorodność wydarzeń na przestrzeni ćwierćwiecza istnienia diecezji toruńskiej.

Zapraszamy wszystkich diecezjan do zapoznania się z tą historyczną pozycją, którą można nabyć w księgarni diecezjalnej w Toruniu.

2017-03-23 09:49

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Dowody Tajemnicy. Śledztwo w sprawie zjawisk nadprzyrodzonych”

Autorem zdjęć ilustrujących wywiad z o. Zbigniewem Deryłą OFMConv jest Janusz Rosikoń. Ważne informacje na temat cudów eucharystycznych, m.in. cudu w Lanciano, zawarte są w książce „Dowody Tajemnicy. Śledztwo w sprawie zjawisk nadprzyrodzonych”, z tekstem Grzegorza Górnego i fotografiami Janusza Rosikonia, wydanej przez ROSIKON PRESS. Autorzy książki prowadzą dziennikarskie dochodzenie w sprawie naukowego wyjaśnienia nadzwyczajnych zjawisk religijnych. Przedstawiają zjawiska, takie jak stygmaty, cuda eucharystyczne, inedia, czyli życie bez picia i jedzenia, lub też niezwykłe uzdrowienia w rodzaju samoistnej reimplantacji odciętej nogi. Ich drogi prowadzą m.in. do Innsbrucku, Guadalupe, Rzymu, Lourdes, Neapolu, Lanciano czy Saragossy. Przewodnikami w tym śledztwie są wybitni naukowcy, profesorowie nauk ścisłych, medycznych lub biologicznych, którzy – często korzystając z najnowszych osiągnięć techniki – badali owe fenomeny. Wyniki ich analiz stanowią wyzwanie dla współczesnego rozumu, gdyż pokazują, że są na świecie zjawiska, które pozostają niewytłumaczalne nawet w świetle całej dostępnej ludzkości wiedzy. W ten sposób nauka otwiera się na wymiar Tajemnicy.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Bp Bronakowski o zakazie sprzedaży alkoholu na stacjach paliw: to ochrona młodego pokolenia Polaków

2024-04-23 13:30

[ TEMATY ]

bp Tadeusz Bronakowski

Karol Porwich/Niedziela

Alkoholik włącza mechanizmy obronne, nie dostrzegając problemu

Alkoholik włącza mechanizmy obronne, nie dostrzegając problemu

- Niwelowanie zagrożeń związanych z promocją i dostępnością alkoholu to przede wszystkim ochrona młodego pokolenia Polaków - zaznaczył bp Tadeusz Bronakowski w komentarzu dla Katolickiej Agencji Informacyjnej. Przewodniczący Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych wyraził tę opinię w odpowiedzi na propozycję wprowadzenia w Polsce zakazu sprzedaży alkoholu na stacjach paliw. Obecnie Ministerstwo Zdrowia pracuje nad rozwiązaniami, które mają doprowadzić do zmniejszenia dostępności alkoholu.

Publikujemy pełną treść komentarza bp. Tadeusza Bronakowskiego - przewodniczącego Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych:

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję