Reklama

Felietony

Europa – wypalona katedra

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Piszę ten felieton w Wielkim Tygodniu, do Czytelników dotrze on jednak w Niedzielę Bożego Miłosierdzia. Patrzę więc dziś na wstrząsające zdjęcie paryskiej katedry Notre Dame wykonane z policyjnego drona. Zbudowana na planie krzyża świątynia płonie, a krzyż ten wypełniony jest po wszystkie swoje brzegi ogniem. Patrzę na symbol i treść dzieła człowieka pokornego wobec Boga, najwyższej miary dobro kultury, teraz zamienione ludzką także ręką w popiół. Czy ten Znak jest nam po coś dany?

Padały już odpowiedzi z ust ważnych osób – teologów, dziennikarzy, z ust ludzi odczuwających ból, modlących się przed katedrą Francuzów. Patrzę na płonącą katedrę oczami historyka i turysty, ale i sercem człowieka wiary.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ponad miesiąc temu byłem z żoną Małgosią, praktycznie tylko dwa dni, w Paryżu; były szczelnie wypełnione wykładami, spotkaniami. Mieliśmy dla siebie i dla Paryża jedynie kilka godzin. Poszliśmy na spacer, a coś nam mówiło, że celem ostatecznym naszej wędrówki musi być katedra Notre Dame. Byliśmy tam wielokrotnie, ale chcieliśmy zobaczyć polską kaplicę, jeszcze raz usiąść w ławkach i zobaczyć te przepiękne rozety, skierować wzrok ku górze, by skupić uwagę na oddalonym i wyniosłym sklepieniu świątyni. I byliśmy! Dziś wiem, że wielu z nas w swoim życiu nie zobaczy już tej – odbudowanej po pożarze – świątyni. Ba, całe pokolenie ludzkości zapewne już straciło szansę, by ponownie tam wejść i przeżyć te chwile obcowania z Bogiem za pośrednictwem architektów, malarzy i rzeźbiarzy żyjących w XII-XIV wieku (katedrę budowano ok. 180 lat), którzy obdarowali nas tą niezwykłą drogą prowadzącą ku Bogu. Jak wielu nie zdążyło pojąć, będąc w Paryżu, że trzeba tam być. Choć raz! Jak wielu, będąc w Europie, zapomniało, że jest Paryż. Nie znalazł się on na mapie ich podróży. Jeszcze zdążymy – mówili. „Już nigdy” – brzmi jak klątwa, staje się stanem bezradności wobec ludzkich pragnień, ludzkiej woli odwrócenia skutków powstałych z powodu niezrozumienia własnych decyzji. Patrząc na życie ludzkie – swoje, wiem, jak z racji lenistwa czy zajmowania się rzeczami nieważnymi straciłem bezpowrotnie szansę, by skupić się na rzeczach najważniejszych.

Reklama

Patrząc oczami wiary, wiem, że zaniechanie jest grzechem. Jest nim także brak chęci rozumienia Znaków. Nasze pokolenie nie ma już czasu, nie ma czasu nikt z nas. Albo zaczniemy naprawiać świat i przeciwstawiać się złu, czyniąc przestrzeń cywilizacyjną bardziej ludzką, czyli chrześcijańską, albo spalimy kolejne wnętrza najwyższych wartości, relatywizując ich jednoznaczność. Co to znaczy?

Chrystus Zmartwychwstały powiedział do św. Faustyny: „Jestem miłością i miłosierdziem samym; nie masz nędzy, która by mogła się mierzyć z miłosierdziem moim” (Dz. 1273). Pożar w katedrze Notre Dame to nędza, która nas dotknęła. Bądźmy zatem pewni, że nawet po spaleniu się wszystkich gotyckich katedr nie jesteśmy skazani na zatracenie. Ale pomóżmy Panu Bogu! Mam wrażenie, że trzeba nam było poświęcić wnętrze paryskiej katedry, by uratować wnętrze naszej cywilizacji. Stary Kontynent od wielu dziesięcioleci staje się niegodnym nosicielem i użytkownikiem dzieł średniowiecznych mistrzów, niegodnym – bo niegodni ludzie w czapkach wchodzili do Notre Dame, bo niegodni żuli gumę, a ich chwilowi mistrzowie z pogardą pisali i mówili o „mrokach średniowiecza”. Ten Znak – głęboko wierzę – dany nam przez Boga musi być przeżyty! Inaczej wytrącimy z siebie ostatnie tchnienie woli, by ratować chrześcijańskie wnętrze Europy, czyli płonącej dziś katedry – świątyni zamienianej na galerię, sklep meblowy, kawiarnię, czyli... popiół.

Jan Żaryn
Redaktor naczelny „wSieci Historii”, historyk, wykładowca INH UKSW, publicysta i działacz społeczny, m.in. prezes SPJN, członek Komitetu dla Upamiętnienia Polaków Ratujących Żydów, senator RP

2019-04-24 08:57

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zdyscyplinowany jak Polak

Niedziela Ogólnopolska 29/2021, str. 52

[ TEMATY ]

felieton

Archiwum Witolda Casetti

Wydaje mi się, że Polacy mają wiele kompleksów, zupełnie niepotrzebnie. Mają wiele wspaniałych cech, których inni mogą im tylko pozazdrościć.

Kocham Polskę, bo jestem Polakiem! Mam podwójne obywatelstwo – moja mama, Janina, jest Polką, a tata, Roberto, był Włochem. Przez pierwszych 30 lat mojego życia mieszkałem we Włoszech w przepięknej Toskanii. Miałem to szczęście urodzić się we Florencji, która jest kolebką renesansu i – odważę się to powiedzieć – najpiękniejszym miastem we Włoszech. Gdziekolwiek się nie ruszymy, jesteśmy otoczeni przez wspaniałe zabytki. Michał Anioł, Leonardo da Vinci, Botticelli i inni wybitni towarzyszą nam na każdym kroku. Ale muszę się przyznać, że tak naprawdę doceniłem to dopiero po wyjeździe z kraju. Do Polski przyjechałem w 1999 r. – zostałem wydelegowany do otwierania tutaj oddziału firmy, dla której pracowałem we Włoszech. Zostałem wybrany m.in. dlatego, że miałem polskie korzenie i podstawy języka polskiego. Kiedy byłem dzieckiem, mama wysyłała mnie na polskie kolonie i do dziadków nad Bałtyk. Poza tym zawsze miałem takie przekonanie, że przez nadanie mi imienia Witold miała wpływ na to, że związałem się z Polską na stałe. Mój starszy brat ma na imię Enzo i nikt nigdy nie pytał go, dlaczego ma tak na imię. Ja na co dzień musiałem tłumaczyć, że mama pochodzi z Polski, opowiadać, jak tam jest itp. To powodowało, że od zawsze czułem się w części Polakiem.

CZYTAJ DALEJ

Msza Krzyżma. W Chrystusie wzrastamy i przynosimy owoce

2024-03-28 13:30

Archikatedra lubelska

Kapłani są namaszczeni i posłani, aby głosić Chrystusa i dawać świadectwo Ewangelii słowem i życiem - powiedział abp Stanisław Budzik.

CZYTAJ DALEJ

Msza Wieczerzy Pańskiej. Wolność wypełniona miłością

2024-03-29 07:01

Paweł Wysoki

Ten, kto kocha na wzór Jezusa, nie jest zniewolony sobą, jest wyzwolony do służby, do dawania siebie - powiedział bp Adam Bab.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję