Reklama

Rodzina

Jestem żoną alkoholika

Wierzę w sakrament małżenstwa, w jego siłę. Ale też chciałabym, żeby kobiety takie jak ja miały gdzie pójść po radę, po pomoc. Żebyśmy nie czuły się tak straszliwie niczyje i bezbronne... – mówi Anna.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Katarzyna Woynarowska: Wiedziałaś, że wychodzisz za mąż za pijaka?

Anna: Dziś mówię ze wstydem, że tak, ale wzorem wielu kobiet sądziłam, że po ślubie się to zmieni. Byłam bardzo zakochana, a ten stan odbiera zdrowy rozsądek...

Z wykształcenia jesteś...

...nauczycielką.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

A mąż?

Inżynierem budowlańcem.

Czy w Waszych domach rodzinnych się piło?

I to niemało. W ogóle w Polsce jest taki zwyczaj, że się pije. Zimą – bo zimno, latem – bo gorąco. Cała ta imprezowo-weekendowa obyczajowość, że trzeba się „nawalić”, bo inaczej nie ma fajnej zabawy... Mój tata np. mówił, że czym innym jest pijaństwo, a czym innym alkoholizm. Pijak zawsze może rzucić picie, a alkoholik nie, bo to choroba. Oczywiście, tata uważał się za tego pierwszego, zmarł po osiemdziesiątce; wysiadły mu nerki, wątroba była w rozsypce.

Pamiętasz z dzieciństwa awantury alkoholowe?

Tata był typem pijaka spokojnego, ale pił kilka razy w tygodniu. Nikt nie uważał go za nałogowca, nawet jego teściowa. Wracał do domu i szedł spać, nie był awanturnikiem.

A mąż?

Krzysiek nienawidził swego ojca. Nie miał z nim kontaktu od dzieciństwa, jednak coś w nim z tej traumy zostało. Uderzył mnie pierwszy raz, gdy byłam w ciąży w Patrykiem. W ten dzień miałam mu powiedzieć o ciąży, ale był szybszy. Dostałam w twarz „z liścia”, bo pyskowałam... Byliśmy kilka miesięcy po ślubie. Strasznie to przeżyłam...

A on?

Popłakał się, bo uderzył matkę swojego syna... Nie pił przez całą ciążę. To był cudowny czas. Ale po porodzie... Mówił, że to wina pępkowego. Poszedł w Polskę na kilka tygodni.

Zostawił Was tuż po porodzie?!

Przepił wszystko, co odkładaliśmy na mieszkanie, pieniądze z wesela też... Wrócił pokorny, klęczał przede mną, błagał o przebaczenie, zgodził się nawet na leczenie. Zresztą, zgodziłby się wtedy na wszystko. Niestety, pokuta nie trwała długo. Mąż świetnie zarabiał w nowej pracy, ale ciągle wyjeżdżał na budowy. Wracał do domu raz na kilka dni. Nie podobało mi się to, czułam, że demon powraca...

Reklama

Demon?

Wiele kobiet, które mają w domu nałogowca, przyzna mi rację. Pod wpływem alkoholu ludzie pokazują drugą twarz. Jakby wstępował w nich diabeł. Któregoś razu, jakiś rok po powrocie męża, podrzucili go do domu koledzy. Wyrzucili pod blokiem, kompletnie pijanego. Ledwie trzymał się na nogach, a jednak miał taką siłę, że nie udało mi się uciec. Złamał mi wtedy szczękę i pogruchotał palce u rąk. Skakał po mnie jak opętany. Sąsiedzi wezwali policję, zaopiekowali się synkiem...

Boże...

Wróciłam do domu szybko, nie wniosłam skargi. Nie miałam dokąd pójść. Koszmar wielu kobiet i matek w takiej sytuacji polega na poczuciu tymczasowości. Wszystko, co się oferuje rodzinie z założoną niebieską kartą, jest prowizoryczne, na kilka miesięcy. A poza tym ten wstyd... Nie mogłam przyznać się do pomyłki – i to już 2 lata po ślubie. Krzysiek znów był na kolanach, znów przepraszał, obiecywał. Jeździł po rodzinie i opowiadał, jak bardzo mnie kocha, że teraz się zmieni. Na dowód tego rzucił pracę w swojej firmie. Tylko – co z tego? W budowlance zawsze się piło i pije. Zresztą jak ktoś ma inklinacje, to popadnie w nałóg, pracując nawet za biurkiem...

Jak wyobrażałaś siebie przyszłość?

Życie pisze scenariusz za ciebie. Pojawiła się na świecie Ania. Wróciłam do pracy w szkole. Krzysztof pił, ale jakby pod kontrolą. I to był chyba mój największy błąd, coś, na co się nabrałam. Bo demon tylko się przyczaił, zwolnił krok. Bywały awantury, kłótnie z mężem o jego picie, ale mnie nie bił. Zależało mu na dzieciach, miał z nimi cudowny kontakt. Wzięliśmy kredyt hipoteczny na zakup mieszkania. Wiodło nam się dobrze. Ale mnie nie opuszczał niepokój. Koleżanki przekonywały jednak: daj mu spokój, co to za chłop, co nie pije...

Reklama

Bo pił?

Przedstawiał się naszym gościom jako spec od drinków i koneser whisky. Szły na to spore pieniądze. Kilka razy do mnie doskoczył, ale zatrzymał go płacz dzieci. Wracał wypachniony, żeby stłumić zapach alkoholu. Z domu zaczęły znikać droższe rzeczy. Dzwonili krewni z pytaniem, kiedy Krzysiek odda pożyczkę, bo zadłużał się u nich na spore kwoty. Było coraz większe napięcie, coraz więcej cichych dni. Nie mogłam do niego dotrzeć. Wszystkie próby rozmowy kończyły się sprzeczką, a zwłaszcza te, że potrzebuje pomocy specjalisty, że to już nałóg, nie słabość...

Nie dał się namówić na leczenie?

Nie, bo „panuje nad piciem”... W pewnym momencie, najczęściej rodzina nie łapie tego momentu, zaczęła się jazda bez trzymanki... Krzysiek, żeby spłacić swoje pijackie długi, wyczyścił nasze konto bankowe. Niemal momentalnie popadliśmy w biedę – mieliśmy na karku kredyt hipoteczny. Chyba wtedy pojawiła się myśl, że jestem sama, że muszę te wszystkie sznurki połapać, bo inaczej rodzina przestanie istnieć. Zdarzały się dni, że nic nie jadłam, raz – że nerwy, dwa – że wolałam nakarmić dzieci. Krzysiek chodził wściekły. Mówił, że system go zabija. Szukał pretekstu, by uderzyć, już nie krępowało go, że dzieci patrzą. Nie byłam bierną ofiarą, broniłam się, więc dostawałam mocniej... Syczał, że mi udowodni, kto jest panem tego domu. Starałam się nie krzyczeć, żeby sąsiedzi nie dzwonili po policję. Gdy go złapali za jazdę po pijaku i zawiadomili zakład pracy, dostał naganę, a potem dyscyplinarkę. W domu nic nie powiedział. Wychodził rano do pracy, wracał po 17, zazwyczaj pijany. Skończyła się normalność. Najgorsze jest to, że grzęźnie się w tym bagnie etapami, powoli. Gdyby stało się to nagle, wzięłabym dzieci pod pachę i chodu... Nie mamy prawa fundować im takiej traumy, takiego dzieciństwa.

Reklama

Bank odebrał Wam w końcu mieszkanie...

Bezdomność była najgorsza. Wynajęłam kawalerkę, Krzysiek jeszcze wtedy się pojawiał, ale sporadycznie. Patryk szedł do I Komunii Świętej – mąż był trzeźwy w kościele, ale zaraz potem za śmietnikiem coś wypił. Pierwsze, co zrobił, to naubliżał swojemu ojcu, kazał mu się wynosić. Znów był agresywny, nieobliczalny, miał ten szał w oczach. Wieczorem zobaczyłam, jak mały się stawia i nie chce mu pokazać, ile dostał w kopertach. Wściekły mąż rzucił w syna tym, co było pod ręką: garnkiem z wrzątkiem. Ledwie się dzieciak uchylił. Ale i tak zabrał mu wszystko...

Nie próbowałaś szukać ratunku?

Dobry Boże! Całymi latami! Posłuchaj, nie zmusisz dorosłego do poddania się leczeniu, jeśli on nie zachce. Takie jest w Polsce prawo. A mój mąż nie uważał się za alkoholika. W to, co on wyprawiał za zamkniętymi drzwiami, nikt by mi nie uwierzył. Bo to, że facet za kołnierz nie wylewa, to jedno, ale że znęca się nad rodziną, że bank zabrał mieszkanie, że po zapłaceniu rachunków nie ma za co dzieci ubrać – tego nikt nie dostrzega...

Kochałaś go wtedy jeszcze...

Nadal go kocham, choć wiem, jak to brzmi... I nadal wierzę w cud. Dlatego nie zdecydowałam się na rozwód. Załatwiłam rozdzielność majątkową, bo nie udźwignę długów Krzyśka. Mamy separację. Kościół ją dopuszcza, a ja jestem wierząca. Wiem, że sakrament daje siłę, ale też chciałabym, żeby żony takie jak ja miały gdzie pójść po radę, po pomoc. Żebyśmy nie czuły się tak straszliwie niczyje i bezbronne...

2022-09-27 13:11

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

AA to nie grzech

[ TEMATY ]

alkoholizm

W tym roku Wspólnota Anonimowych Alkoholików w Polsce obchodzi 45-lecie powstania. Z tej okazji od 16 do 18 sierpnia br. w Katowicach ma miejsce spotkanie AA z całego kraju. Święto tysięcy wyrwanych z nałogu alkoholików nie bez powodu zostało nazwane - „Zlotem radości”. Anonimowi Alkoholicy są bowiem namacalnym, radosnym dowodem skuteczności drogi jaką obrali oraz wielką nadzieją dla pozostałych, chcących wyjść na ścieżkę trzeźwości.

Ruch AA powstał w Stanach Zjednoczonych w 10 czerwcu 1935 roku. Ten dzień był pierwszym przeżytym w trzeźwości przez jednego z założycieli ruchu – Roberta Holbrooka Smitha W 1939 roku ukazała się książka świadectwo pt. „Anonimowi Alkoholicy" i od jej tytułu wziął swoją nazwę cały ruch. W Polsce ruchem zainteresowano się po II wojnie światowej. W czasopiśmie „Trzeźwość" w latach 50 zamieszczono program 12 kroków. Cenzura zatrzymała jednak tę publikację ze względu na odwołanie się w pewnych miejscach do Boga.

CZYTAJ DALEJ

Roxie Węgiel: Wiara w Boga wyznacza mi kierunek życia

2024-03-26 09:42

[ TEMATY ]

koncert pasyjny

Mat.prasowy/Pasja

Roxie Węgiel

Roxie Węgiel

Już 29.03.2024r. na antenie głównej Polsatu o godzinie 20:00 będzie miała miejsce emisja wyjątkowego widowiska. „Pasja. Misterium Męki Pańskiej” to program muzyczny, na który składa się rejestracja 12 pieśni pasyjnych w wykonaniu znanych polskich artystów m.in. Roksany Węgiel, dla której udział w tym wydarzeniu będzie osobistym przeżyciem.

Ilustracją dla występujących artystów będą fragmenty Misterium Męki Pańskiej odegrane w przepięknej scenerii Dróżek Kalwaryjskich przez braci z klasztoru Ojców Bernardynów i wiernych, którzy zwyczajowo biorą udział w tych corocznych celebracjach na Dróżkach Kalwarii Zebrzydowskiej. Misterium opisuje pojmanie, osądzenie, drogę krzyżową i ukrzyżowanie Jezusa i jest co roku odgrywane w Wielkim Tygodniu w Kalwarii Zebrzydowskiej, a jego tradycja sięga początków XVII wieku.

CZYTAJ DALEJ

Pożegnanie poety

2024-03-28 17:13

Biuro Prasowe AK

    – Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja – mówił abp Marek Jędraszewski.

    W środę 27 marca w kościele Świętego Krzyża w Krakowie miały miejsce uroczystości pogrzebowe śp. Leszka Długosza. Doczesne szczątki artysty spoczęły na Cmentarzu Rakowickim. Zwrócił uwagę na zbiór wierszy „Ta chwila, ten blask lata cały”. – Ten zbiór mówi wiele o miłości pana Leszka Długosza do życia; do tego, by tym życiem umieć się także upajać – dodawał metropolita

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję