Czcigodna Służebnica Boża, bo taki tytuł obecnie przysługuje siostrze Klarze Szczęsnej, zmarła w opinii świętości 7 lutego 1916 r. W dniu 5 czerwca 2015 r. papież Franciszek promulgował dekret o cudzie przypisywanym jej wstawiennictwu.

Ludwika Szczęsna urodziła się 18 lipca 1863 r. w Cieszkach na Mazowszu (diecezja płocka). Została ochrzczona w kościele parafialnym w Lubowidzu. Była szóstym z siedmiorga dzieci Antoniego i Franciszki, z domu Skorupskiej. W wieku 12 lat została osierocona przez matkę, której zawdzięczała wychowanie religijne oraz przygotowanie do życia.

Ludwika przez 5 lat mieszkała z ojcem i rodzeństwem oraz drugą żoną ojca – Antoniną Więckowską. Ponieważ była usilnie namawiana przez ojca do zamążpójścia, w 1880 r. zdecydowała się na ucieczkę z rodzinnego domu, pragnąc swoje życie poświęcić Bogu. Wyjechała do Mławy, gdzie przez pięć lat utrzymywała się z krawiectwa. Będąc pod duchową opieką o. Honorata Koźmińskiego OFMCap, w 1885 r. podjęła decyzję wstąpienia do ukrytego Zgromadzenia Sług Jezusa, w którym m.in. apostołowała wśród służących; w Lublinie prowadziła pracownię krawiecką i pełniła funkcję przełożonej wspólnoty sióstr.

Na prośbę ks. kan. Józefa Sebastiana Pelczara, profesora i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, Zgromadzenie Sług Jezusa wysłało s. Ludwikę do Krakowa, gdzie prowadziła przytulisko dla służących. Rok później s. Ludwika podjęła trudną decyzję opuszczenia zgromadzenia i po głębokim rozeznaniu, w dniu 15 kwietnia 1894 r. wraz z ks. Pelczarem założyła nowe zgromadzenie – Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, stając się jego współzałożycielką.

W zgromadzeniu, w którym przyjęła imię Klara, została wybrana jego pierwszą przełożoną generalną. Współpracując z ks. Józefem Sebastianem, późniejszym biskupem przemyskim, wraz z nim otworzyła ok. 30 domów zakonnych, posyłając siostry do pracy wśród chorych i wśród dziewcząt, dla których tworzyła przytuliska i szkoły praktyczne na terenie Galicji i Alzacji.

S. Klara Szczęsna odznaczała się duchem ubóstwa, pokory oraz szacunkiem i miłością do drugiego człowieka. Cechowała ją miłość do Serca Bożego oraz szczególne nabożeństwo do Matki Bożej i św. Józefa. Swoje współsiostry uczyła umiłowania Serca Jezusowego i ofiarnej miłości bliźniego.

Dewizą jej życia były słowa: "Wszystko dla Serca Jezusowego!" S. Klara Szczęsna zmarła w Krakowie w opinii świętości w dniu 7 lutego 1916 r., w wieku 53 lat. Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się 25 marca 1994 r.

W związku z procesem jej doczesne szczątki przeniesiono 23 stycznia 1995 z Cmentarza Rakowickiego w Krakowie do bocznej kaplicy krakowskiego kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa sióstr sercanek.

20 grudnia 2012 papież Benedykt XVI podpisał dekret dotyczący jej heroiczności cnót a 5 czerwca br. papież Franciszek zatwierdził cud za jej wstawiennictwem.