1. Rozpoczęliśmy okres przygotowania do Świąt Wielkanocnych zwany Wielkim Postem. Czas ten stanowi dla każdego z nas wezwanie, aby zastanowił się nad swoim życiem, i by w sumieniu odpowiedział przed Bogiem na ważne pytania: czy jako chrześcijanin idę przez życie właściwą drogą? Jakie miejsce w moim życiu zajmuje Bóg? Czy staram się głębiej poznać Ewangelię i naukę Kościoła, którego jestem członkiem? Jak zachowuję Boże przykazania, a zwłaszcza przykazanie miłości Boga i bliźniego? Czy podejmuję należyty wysiłek, by prowadzić życie godne człowieka, godne ucznia Jezusa Chrystusa?
Szczególnie w okresie Wielkiego Postu winniśmy zastanowić się, jakie są nasze chrześcijańskie rodziny, jak wychowujemy młode pokolenie, w jakim kierunku zmierza życie naszego narodu, a także kultura dzisiejszej Europy.
Jako wyznawcy Jezusa Chrystusa, odrodzeni w zbawczej wodzie Chrztu, zostaliśmy uświęceni i umocnieni łaską Ducha Świętego, by stanowić żywy apostolski Kościół, który niesie ludziom każdego wieku Prawdę Ewangelii i przez nią wyzwala człowieka z mroków śmierci i odkrywa przed nim sens ludzkiego życia. Powaga czasu Wielkiego Postu, udział w Eucharystii, Drodze Krzyżowej, Gorzkich Żalach i rekolekcjach zakończonych dobrą spowiedzią i Komuniom św. z pewnością dopomoże nam do pogłębienia naszej wiary i udziału w życiu Kościoła.

2. Wypełniając polecenie Jezusa Chrystusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15) Kościół poprzez wieki spełnia swoją niezwykle ważną misję w Europie, a ponad tysiąc lat głosi Ewangelię naszemu narodowi i w każdym okresie jego trudnych dziejów niesie mu Boże światło i umocnienie.
Jan Paweł II przypomina: „W ciągu wieków Kościół związał się z naszym kontynentem, a duchowe oblicze Europy kształtowało się dzięki wysiłkowi wielkich misjonarzy, świadectwu świętych i męczenników oraz wytrwałej pracy mnichów, zakonników i duszpasterzy. Z biblijnej koncepcji człowieka Europa wzięła to, co najlepsze w jej humanistycznej kulturze, czerpała inspirację dla swej twórczości intelektualnej i artystycznej, wypracowała normy prawne, ucząc zwłaszcza szacunku dla godności osoby ludzkiej, jaka jest źródłem niezbywalnych praw (...). Pamiętając o tym wszystkim, dzisiejszy Kościół uświadamiając sobie na nowo swą odpowiedzialność, dostrzega pilną potrzebę zatroszczenia się, by nie zostało roztrwonione to cenne dziedzictwo”. (Kościół w Europie nr 24-25).
Potrzeba troski o dziedzictwo Europy, jakie jest bezcennym dziedzictwem także polskiego ochrzczonego narodu, staje się obecnie szczególnie nakazem naszego sumienia. Widzimy bowiem, że obok wielu ludzi żyjących wiarą i kulturą chrześcijańską przenikniętą wartościami ewangelicznymi, nierzadko znajdują się i tacy, u których słabnie więź z Bogiem i dokonuje się proces oddalania się od Kościoła i głoszonej przez niego Chrystusowej Ewangelii.
„Niepokojąca obojętność religijna tak wielu Europejczyków, znaczna liczba tych, którzy także na naszym kontynencie nie znają jeszcze Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła (...). Wielu żyje tak «jakby Chrystus nie istniał»” - to według Ojca Świętego rzeczywistość dzisiejszej Europy. Nurty obojętności religijnej i lekceważenia zasad moralnych docierają różnymi kanałami także do polskiego społeczeństwa i osłabiają, a nawet niszczą jego chrześcijańskie wartości. Prowadzi to do pogłębienia naszych słabości w dziedzinie wiary i moralnego postępowania w życiu prywatnym i społecznym, co przynosi już teraz tak wiele zła.

3. Ojciec Święty Jan Paweł II kieruje do nas, chrześcijan, obecnego czasu, wezwanie: „Niech cały Kościół w Europie przyjmie jako skierowany do niego nakaz i zachętę Chrystusa: Opamiętaj się, nawróć się, stań się czujny i umocnij resztę, która miała umrzeć (Ap 3, 2) (...). Mimo iż czasem, jak w ewangelicznej scenie uciszenia burzy, mogłoby się wydawać, że Chrystus śpi i pozostawił swą łódź na pastwę mocy wzburzonych fal, od Kościoła w Europie wymaga się, by zachował pewność, że Pan - poprzez dar swego Ducha - jest zawsze obecny i działa w nim i w historii ludzkości”.
Słowa Ojca Świętego zobowiązują nas do zastanowienia się nad tym, jak żywa jest wiara w naszych sercach, w rodzinach i w polskim społeczeństwie. Trzeba, byśmy właśnie w obecnym okresie, w którym nasz kraj ma być głębiej wprowadzony we wspólnotę Unii Europejskiej, nie tylko myśleli o skutkach ekonomicznych tego wydarzenia, ale szczególnie uświadomili sobie, jak wielkie dziedzictwo wiary i kultury chrześcijańskiej jest obecne w naszych sercach i w całym polskim narodzie. Trzeba byśmy sobie uświadomili jak wielkim bogactwem jest ono dla nas i dla przyszłych pokoleń naszego narodu i dla Europy. Powinniśmy być świadomi odpowiedzialności każdego z nas za to bezcenne dziedzictwo.
Przypomnijmy sobie, że Ojciec Święty Jan Paweł II już podczas historycznej pielgrzymki do Legnicy 2 czerwca 1997 r. skierował do nas pytanie: „Jaką drogą pójdziemy w trzecie tysiąclecie?”. I zwrócił się do nas słowami, jakie wypowiedział Mojżesz do swojego Ludu, który miał żyć i działać w nowej dla siebie rzeczywistości na Ziemi Obiecanej: „«Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście» - mówi Prorok. - Bracia i Siostry - wołał Papież - proszę was: Wybierajcie życie! Ten wybór dokonuje się w sercu, w sumieniu każdego człowieka, ale nie pozostaje on bez wpływu również na życie społeczności - narodu. Każdy człowiek wierzący jest więc w jakiś sposób odpowiedzialny za kształt życia społecznego. Chrześcijanin żyjący wiarą, żyjący Eucharystią, jest wezwany do budowania przyszłości własnej i swego narodu - przyszłości opartej na mocnych fundamentach Ewangelii. Nie lękajcie się zatem brać odpowiedzialności za życie społeczne w naszej Ojczyźnie. To jest wielkie zadanie, jakie stoi przed człowiekiem: pójść odważnie do świata; kłaść podwaliny pod przyszłość, by była ona czasem poszanowania człowieka; by była otwarta na Dobrą Nowinę!”.
To wezwanie Ojca Świętego, które wielokrotnie sobie przypominaliśmy, jest szczególnie aktualne i zobowiązujące także w obecnej sytuacji naszego kraju.

4. Proszę Was, Umiłowani Diecezjanie, abyśmy przeniknięci troską o umocnienie naszej wiary i zasad moralnych zawartych w Bożych przykazaniach i nauce Ewangelii, zwrócili nasze oczy na dwóch głównych Patronów Polski, którzy działali w początkowym okresie tworzenia się naszej państwowości i umacniali w polskim narodzie wiarę chrześcijańską oraz życie zgodne z Bożymi przykazaniami. Tymi patronami są: św. Wojciech - patron ewangelizacji i św. Stanisław biskup krakowski - patron ładu moralnego. Pragniemy zaprosić tych świętych Patronów do naszej wspólnoty diecezjalnej poprzez sprowadzenie ich relikwii, by nam pomogli wiernie trwać w tożsamości chrześcijańskiej i narodowej oraz właściwie ukierunkować nasze życie osobiste i społeczne.
Św. Wojciech, biskup niedalekiej Pragi, umacniał Kościół w Europie, a zwłaszcza młody Kościół w Polsce za czasów Bolesława Chrobrego i z Polski poszedł głosić wiarę chrześcijańską pogańskim Prusom, gdzie poniósł śmierć męczeńską. Jego apostolska działalność i ofiara życia oddziaływała poprzez wieki na życie Polaków. Gniezno, miejsce Jego grobu, już w 1000 roku stało się stolicą metropolii, która w historii naszego narodu odegrała wielką rolę. Do metropolii gnieźnieńskiej do XIX wieku należały także ziemie naszej obecnej diecezji. Przy grobie św. Wojciecha każdego roku otrzymują krzyże misyjne misjonarze, by nieść Ewangelię i umacniać Kościół w różnych krajach świata.
Św. Stanisław biskup krakowski za czasów Bolesława Śmiałego oddał życie w obronie godności człowieka i jako patron Polski poprzez wieki jednoczy Polaków. Jan Paweł II nazywa św. Stanisława „patronem ładu moralnego w naszej Ojczyźnie”. Ład moralny rodzi się z zachowania Bożych przykazań. Nieład moralny w sercu człowieka i życiu społeczeństwa powstaje wtedy, kiedy człowiek lekceważy Boże przykazania. Potwierdzenie tego znajdujemy w historii, a szczególnie w naszym współczesnym życiu.
Trzeba nam zwracać się do tych Wielkich Patronów Polski, by i dziś pomagali nam umacniać wiarę i ład moralny w naszych sercach, w rodzinach i całej Ojczyźnie, a także w jednoczącej się Europie. Sprowadzając relikwie głównych Patronów Polski pragniemy, aby spotkali się z nimi wszyscy wierni naszej diecezji i odnowili więź z wartościami religijnymi, moralnymi i patriotycznymi, jakie Patronowie ci poprzez wieki umacniają w naszym narodzie. Hasłem, jakie towarzyszyć będzie modlitewnemu spotkaniu z relikwiami głównych Patronów Polski są słowa: „Żywa wiara i ład moralny największym bogactwem człowieka, rodziny i narodu”.
Uroczystość wprowadzenia do naszej diecezji relikwii świętych Patronów Polski odbędzie się w katedrze dnia 27 marca br. (sobota) o godz. 11.00. W dniu tym będziemy obchodzić XII rocznicę ustanowienia diecezji legnickiej. Uroczystościom będzie przewodniczył J. E. Ksiądz Arcybiskup Henryk Muszyński, metropolita gnieźnieński, który dwa dni przedtem w Gnieźnie uroczyście przekaże naszej Kapitule Katedralnej bezcenne relikwie św. Wojciecha.
Uroczystość ta rozpocznie nawiedzenie przez Relikwie wszystkich siedzib dekanatów. Program nawiedzenia - uwzględniający udział parafii dekanatu - ustali Ksiądz Dziekan z księżmi, katechetami i przedstawicielami wspólnot religijnych oraz organizacji społecznych istniejących w parafiach. Szczególnie zachęcam, by w przygotowaniu i przeprowadzeniu programu nawiedzenia miała swój wyraźny, czynny udział młodzież i dzieci szkolne.
W czasie Nawiedzenia należy wykorzystać przygotowane przez legnicką Kurię Biskupią materiały liturgiczne i katechetyczne.
Zakończenie nawiedzenia i umieszczenie na stałe świętych relikwii Patronów Polski w nastawie ołtarza katedralnego odbędzie się w sobotę dnia 29 maja br. o godz. 11.00. Uroczystości tej będzie przewodniczył następca św. Stanisława i Ojca Świętego Jana Pawła II na stolicy biskupów krakowskich J. EM. Ksiądz Kardynał Franciszek Macharski, metropolita krakowski, który zechciał przekazać naszej diecezji relikwie św. Stanisława.

5. Serdecznie zapraszam do udziału w tych ważnych wydarzeniach Czcigodnych Księży diecezjalnych i zakonnych, Siostry zakonne, władze samorządowe, nauczycieli, organizacje religijne i społeczne, wszystkich, którym leży na sercu dobro Kościoła i naszej Ojczyzny. Proszę, by na uroczystość 27 marca i 29 maja br. przybyły liczne grupy wiernych z każdej parafii.
Wszystkich Księży diecezjalnych i zakonnych oraz kandydatów do kapłaństwa zapraszam także na doroczny obowiązkowy dzień skupienia, poświęcony umocnieniu na drogach dążenia do świętości, jaki przeżyjemy w Gnieźnie przy grobie św. Wojciecha. Nasza pielgrzymka do Gniezna odbędzie się w sobotę 15 maja br.
Za przyczyną Królowej Polski i świętych Wojciecha i Stanisława, głównych Patronów Polski, gorąco prośmy naszego Zbawiciela o łaskę umocnienia wiary i ładu moralnego w naszym Narodzie i całej jednoczącej się Europie.
Na owocne przeżycie Okresu Przygotowania Paschalnego i czasu Nawiedzenia z serca wszystkim błogosławię.