Reklama

Adwentowe zwyczaje religijne

Niedziela łódzka 49/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ksiądz poeta Janusz Stanisław Pasierb pisał, że „Adwent to świt. Adwent to daleki tłumny fryz, pełen postaci i zdarzeń, nieczytelny i pozbawiony sensu, gdyby w Betlejem (...) nie narodziło się dziecko, któremu nadano imię Jezus, a którego matką była Maryja (...).
Adwent to pustynia, na której widać wyniosłą postać, odzianą w skórę wielbłąda. Adwent to nasze życie. Adwent to liturgia. (...) Adwent to czas przychodzenia Tego, który jest zawsze, znajomy i nieznajomy.” (Czas otwarty, Poznań - Warszawa 1972).
Okresem Adwentu rozpoczynamy nowy rok kościelny, liturgiczny. Słowo „Adwent” oznacza przyjście naszego Zbawiciela, którego powinniśmy oczekiwać. Na to spotkanie trzeba się przygotować. Pierwsza część Adwentu (do 16 grudnia) akcentuje prawdę o paruzji, czyli o ponownym przyjściu Chrystusa na świat przed Sądem Ostatecznym. W przypadku każdego z nas będzie to spotkanie w godzinę śmierci. Liturgia Adwentu wzywa nas do czujności, do czuwania, abyśmy nie zmarnowali życia.
Druga część Adwentu (od 17 grudnia) jest czasem przygotowania na pamiątkę pierwszego przyjścia Pana Jezusa, tzn. na uroczystość Bożego Narodzenia. Główne adwentowe postaci to Najświętsza Maryja Panna - Patronka adwentowego czuwania, prorok Izajasz, zapowiadający przyjście Zbawiciela, i największy prorok św. Jan Chrzciciel, który bezpośrednio przygotowywał lud na spotkanie z Mesjaszem, wzywając ich do prostowania ścieżek w swoim sercu. W Adwencie dominuje fioletowy kolor szat. Jest to czas radosnego oczekiwania, gdyż przychodzi nasz Zbawiciel, pełen miłosierdzia. Jednakże nie ozdabia się wówczas ołtarza kwiatami.
Adwent, szczególnie w Polsce, był bogaty w zwyczaje religijne. Od XII wieku odprawiana jest w Polsce adwentowa Msza św. ku czci Matki Bożej, zwana Roratami. Podczas tej Mszy św. pali się dodatkową, niegdyś siódmą świecę, symbolizującą Matkę Bożą, która jako Gwiazda zaranna poprzedziła przyjście na świat prawdziwej Światłości, naszego Pana Jezusa Chrystusa. Świeca maryjna, przybrana w białą wstążkę, oznacza też przywilej Niepokalanego Poczęcia Maryi, jej czyste, święte i nieskalane życie, poświęcone całkowicie Bożemu Synowi. Polacy bardzo chętnie uczestniczyli w Roratach; przed Soborem Watykańskim II były to Roraty stanowe w poszczególne niedziele: dla kobiet, panien, mężczyzn, kawalerów. Głoszono wtedy specjalne nauki stanowe, a wierni przystępowali do sakramentu pokuty. Na wsiach udawano się zwykle na Roraty pieszo, we wspólnocie, ze śpiewem na ustach. Również cały Adwent starano się przeżyć we wspólnocie, nie tylko rodzinnej, ale i sąsiedzkiej. Zbierano się na wspólne przędzenie, darcie pierza, naprawę ubrania, uprzęży itp. Przy okazji tych spotkań odmawiano modlitwę różańcową, śpiewano pieśni adwentowe, a także pieśni o tematyce obyczajowej, które przekonywały swoją treścią o potrzebie życia zgodnego z Bożymi przykazaniami.
W adwentowe wieczory czytano we wspólnocie rodzinnej i sąsiedzkiej Pismo Święte, żywoty świętych, podręczniki z duchowości katolickiej, a także polską literaturę klasyczną. Młodzież w tym czasie przygotowywała szopki i gwiazdy do chodzenia po kolędzie. Robiono próby do inscenizacji herodów lub jasełek. Pobożni katolicy wiedzieli, że trzeba przed Panem stanąć z dobrymi uczynkami, dlatego starano się podczas Adwentu wzajemnie sobie pomagać, szczególnie ludziom starszym i biednym.
Pięknym zwyczajem była na wsi tzw. szara godzina. Pod wieczór, gdy już kończono codzienne zajęcia gospodarskie, wszyscy domownicy zbierali się w kuchni, najczęściej w pobliżu płyty. Nie palono lampy i w ciszy rozważano swoje życie. Nie brakowało też cichej modlitwy. Starsi opowiadali dzieciom i wnukom o przeszłości, o tradycjach, zwyczajach; przypominali też dzieje naszej ojczyzny.
Warto zatem kultywować niektóre piękne zwyczaje, jak nasz żywy udział w Roratach; trzeba skorzystać z rekolekcji adwentowych, sakramentu pokuty i pojednania, przystąpić do Stołu Pańskiego. Można też we wspólnocie rodzinnej śpiewać pieśni adwentowe, razem modlić się i czytać Pismo Święte lub inne cenne książki religijne. Warto więc w Adwencie wyciszyć się i uczynić więcej dobrego niż zwykle.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Napełnił naczynie wodą i zaczął umywać uczniom nogi” (J 13, 5)

Niedziela warszawska 15/2004

[ TEMATY ]

Wielki Tydzień

pl.wikipedia.org

Mistrz Księgi Domowej, "Chrystus myjący nogi apostołom", 1475

Mistrz Księgi Domowej,

1. Wszelkie „umywanie”, „obmywanie się” lub kogoś albo czegoś kojarzy się ściśle z faktem istnienia jakiegoś brudu. Umywanie to akcja mająca na celu właśnie uwolnienie się od tego brudu. I jak o brudzie można mówić w znaczeniu dosłownym i przenośnym, taki też sens posiada czynność obmywania; jest to oczyszczanie się z fizycznego brudu albo akcja symboliczna powodująca uwolnienie się od moralnego zbrukania. To ten ostatni rodzaj obmycia ma na myśli Psalmista, kiedy woła: „Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich moich grzechów …obmyj mnie a stanę się bielszy od śniegu” (Ps 51, 4-9). Wszelkie „bycie brudnym” sprowadza na nas złe, nieprzyjemne samopoczucie, uwolnienie się zaś od owego brudu przez obmycie przynosi wyraźną ulgę.
Biblia mówi wiele razy o obydwu rodzajach zarówno brudu jak i obmycia, czyli oczyszczenia. W rozważaniach niniejszych zajmiemy się obmyciami z brudu w znaczeniu moralnym.

CZYTAJ DALEJ

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Niedziela legnicka 16/2006

Karol Porwich/Niedziela

Monika Łukaszów: - Wielkanoc to największe święto w Kościele, wszyscy o tym wiemy, a jednak wielu większą wagę przywiązuje do świąt Narodzenia Pańskiego. Z czego to wynika?

CZYTAJ DALEJ

Świdnica. Znakomite wieści dla świdnickiej katedry

2024-03-28 22:00

[ TEMATY ]

Świdnica

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

dotacje na zabytki

Beata Moskal-Słaniewska Prezydent Świdnicy

Proboszcz katedry podczas oprowadzania gości po katedrze

Proboszcz katedry podczas oprowadzania gości po katedrze

Stolicę diecezji odwiedziła Joanna Scheuring-Wielgus, wiceminister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, przywożąc ze sobą znakomite wieści dla miasta i jego dziedzictwa kulturowego.

Podczas spotkania w czwartek 28 marca ogłoszono, że katedra świdnicka, jeden z najcenniejszych zabytków Dolnego Śląska otrzyma wsparcie finansowe z corocznego programu ministerstwa. Informację przekazała w mediach społecznościowych Prezydent Świdnicy. - Z corocznego programu prowadzonego przez ministerstwo, wśród projektów zakwalifikowanych do dofinansowania, jest świdnicka katedra! Moja ulubiona figura św. Floriana, patrona strażaków, nareszcie zostanie odnowiona – napisała Beata Moskal-Słaniewska.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję