Monika Hyla: - Jak ocenia Pan reakcje widzów po premierze filmu?
Jerzy Ridan: - Według mnie, film został bardzo dobrze przyjęty, pomimo że jest trudny w odbiorze. Trwa 50 min, brak w nim słownego komentarza i wypowiedzi bohaterów. Sądzę, że słowa, które ostatnio padają w mediach, nie zawsze są wiarygodne. Dlatego zrealizowałem film, który głównie przez obraz pokazuje emocje i sytuacje. Po co komentować coś, co jest jasne i oczywiste?
Film jest ostro montowany i ma niezłe tempo. Występują w nim wspaniali bohaterowie: mieszkańcy Krakowa i pielgrzymi z całego kraju, tworzący wielki, polski Kościół. Kamera przedstawia ich emocje, ich autentyczne wzruszenia...
- Dlaczego film dotyczący pielgrzymki Papieża Benedykta XVI do Polski nosi tytuł „Otwarte miasto”?
Pomóż w rozwoju naszego portalu
- Film zaczyna się sekwencją ujęć zrealizowanych w dniu śmierci Jana Pawła II. Słychać dzwon Zygmunta, ludzie stoją pod oknem papieskim, pogrążeni w smutku śpiewają: „Święty Boże, Święty Mocny…”. To ważna scena, ponieważ wszyscy nosimy w sercu pamięć o Janie Pawle II.
Od początku byłem ciekawy, jak Kraków i jego mieszkańcy przyjmą nowego Papieża - Niemca. Początkowo film miał nosić tytuł: „Regina Caeli”. Jednak w trakcie realizacji zrozumiałem, że Kraków podczas pielgrzymki Benedykta XVI stał się dla wszystkich miastem szczególnie otwartym. Stąd tytuł.
- Co Pana najbardziej wzruszyło podczas realizacji filmu?
- Montowałem film prawie pół roku. To był dla mnie fascynujący czas. Pochylałem się nad każdym ujęciem... Na ekranie widziałem też wiele łez. Zdecydowałem jednak, że w filmie pokażę tylko jedną łzę i tylko przez jedną sekundę. Płacze dziewczyna, która śpiewa: „Nie lękajcie się”, ale wokół niej inne dziewczyny się śmieją. Choć w filmie zwyciężyła radość, tę jedną łzę widz dobrze zapamięta.
Reklama
- Która scena najbardziej Pana zachwyciła?
- Kiedy jeden z operatorów, filmujący Mszę św. na Błoniach, podczas błogosławieństwa Ojca Świętego przeżegnał się ręką, w której... trzymał kamerę. Oczywiście, jego ujęcie było stracone. Nam też nie udało się tej sceny zarejestrować. Emocje wzięły górę. A szkoda... To było bardzo prawdziwe.
- Skąd wziął się pomysł na film, który ma kilkuset twórców?
- 3 lata temu zrobiłem film wspólnie z grupą młodzieży. Przekonałem się, że warto pracować także z filmowcami amatorami. Film nosił tytuł „Dziewczyny z Nowej Huty” i na Międzynarodowym Festiwalu CIRCOM w Liverpoolu uzyskał nagrodę za... oryginalność.
Być może i „Otwarte miasto” zostanie docenione. W maju film pokazany będzie na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Katolickich w Niepokalanowie.
- Wierzę, że jury film dostrzeże...
- Od początku mieliśmy świadomość, że uczestniczymy w projekcie wyjątkowym, gdyż nikt jeszcze takiego filmu nie zrealizował. Teraz żałuję, że nie zgłosiliśmy go do Księgi rekordów Guinnessa.
Założona została strona
Film tworzyli głównie ludzie młodzi. Wśród nich najbardziej pracowity okazał się student III roku filozofii - Krzysztof Galas, który przez 4 doby realizował materiały filmowe w dzień i w nocy, także w ulewnym deszczu. Warto dodać, że kierownikiem produkcji był także student - Marek Nawracaj, ze Szkoły Filmowej w Łodzi.
- Film kończy scena zrealizowana w ulewnym deszczu. Czy to przesłanie pesymistyczne?
- Podczas montażu miałem wrażenie, że ten deszcz zmywa pamięć o pobycie Ojca Świętego w Krakowie. Później okazało się, że to jednak nieprawda. Polacy w wielu sondażach stwierdzali, że najważniejszym ubiegłorocznym wydarzeniem był przyjazd Benedykta XVI do Polski. Cieszę się, że takie są odczucia ludzi, a także z tego, że mój film będzie te wydarzenia przypominać.
Jedna z bohaterek filmu - pani Jadwiga z Syberii, która po raz pierwszy w pełni uczestniczyła w Mszy św. i Komunię św. przyjęła z rąk Benedykta XVI, powiedziała: „To trzeba przeżyć, tego uczucia nie da się opisać”. Myślę, że tak jest z tym filmem. Po prostu, trzeba go zobaczyć.
