Reklama

Wiara

Czym tak naprawdę jest autorytet Kościoła?

Czym jest autorytet Kościoła? Dlaczego mamy słuchać hierarchów i do czego potrzebne nam posłuszeństwo? Wyjaśnia znany katolicki pisarz Alan Ames.

[ TEMATY ]

duchowość

Kościół

flickr.com/episkopatnews

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Stawiając św. Piotra na czele Kościoła, Chrystus udzielił swojej władzy jemu samemu, a także apostołom, którzy mieli pomagać w budowaniu i rozwijaniu Kościoła. Pan swoimi własnymi słowami daje tę moc apostołom („Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” – Mt 18, 18). W tych świętych słowach Pan oznajmił wszystkim, którzy chcieli słuchać, że każdy musi żyć według nauk apostolskiego Kościoła, uznać dany od Boga autorytet Kościoła i być mu posłusznym.

Ludzie, którzy tak nie postępują, odrzucają słowo Boga zawarte w Piśmie Świętym, a także słowo Boga w Jego świętym, apostolskim Kościele („Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał” – Łk 10, 16). Po- twierdzeniem nadania mocy apostolskiemu Kościołowi jest także rozesłanie apostołów („Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem” – Mt 28, 18–20; „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam” – J 20, 21).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Autorytet św. Piotra

To nadane przez Boga zwierzchnictwo często jest kwestionowane i odrzucane – szczególnie w przypadku otwierającego listę apostołów św. Piotra, ale także jego następców. Niektórzy nawet nazywają papieża Antychrystem, lekceważąc przez to fakt, że Pismo Święte – święte słowo Boga – poświadcza daną mu moc.

W ten sposób, odrzucając słowo i autorytet Jezusa Chrystusa, ludzie występują przeciwko nim, w pewnym sensie sami stając się antychrystami.

Pan mówił o przewodnictwie św. Piotra („Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Opoka] i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” – Mt 16, 18–19; „«Paś baranki moje». [...] «Paś owce moje». [...] «Paś owce moje»” – J 21, 15–17; „Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci” – Łk 22, 32).

Reklama

Zostało ono ukazane także kilkakrotnie w Dziejach Apostolskich (por. Dz 1, 13–26 – Piotr przewodniczył zebraniu, na którym wybrano Macieja na apostoła; Dz 2, 14 – Piotr przewodzi apostołom głoszącym Ewangelię w dzień Pięćdziesiątnicy; Dz 2, 41 – przyjął pierwszych nawróconych; Dz 3, 6–7 – Piotr dokonał pierwszego cudu po Pięćdziesiątnicy, uzdrawiając chromego żebraka; Dz 15 – św. Piotr prowadził pierwszy sobór i podjął pierwszą decyzję dogmatyczną, którą poparli potem inni apostołowie oraz cały Kościół).

Także św. Paweł, składając św. Piotrowi wizytę po nawróceniu („[...] udałem się do Jerozolimy, aby poznać się z Kefasem, i zatrzymałem się u niego [tylko] piętnaście dni” – Ga 1, 18), potwierdził jego prymat.

Podziel się cytatem

Reklama

Niektórzy mówią, że ponieważ św. Paweł otwarcie sprzeciwił się św. Piotrowi („Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył” – Ga 2, 11), odrzucił w ten sposób jego zwierzchnictwo. Nigdzie jednak Paweł nie zakwestionował roli Piotra jako przewodnika. Owszem, powiedział wprost, w czym jego zdaniem św. Piotr się pomylił, ale nigdy nie podważył jego autorytetu.

Reklama

To znak dla wszystkich członków Kościoła, że gdy pojawia się w jego łonie błąd, można wystąpić i przedyskutować sprawę z zamiarem naprawienia wszelkich możliwych pomyłek. Święty Paweł nie opuścił Kościoła ani nie doprowadził do jego rozłamu, lecz nadal go rozwijał i umacniał jego jedność – to kolejny znak potwierdzający, że wszyscy, którzy kochają naszego Pana, Jezusa Chrystusa, są do tego wezwani („Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch [...]. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest” – Ef 4, 3–5; „[...] wezwani w jednym Ciele” – Kol 3, 15).

Każdy z członków Kościoła został powołany do tego, by go jednoczyć, umacniać oraz pomagać mu się rozwijać. Aby to było możliwe, każdy musi się poddać woli Boga oraz Jego władzy, nie zaś woli człowieka. Od czasu do czasu w Kościele będą się zdarzały nieporozumienia, a nawet błędy. Każdy człowiek powinien jednak pamiętać o tym, że Kościół jest Ciałem Chrystusa napełnionym Duchem Świętym i że gdy pojawi się niezgoda i błąd, Bóg je naprawi na swój sposób i we właściwym czasie.

Podziel się cytatem

Reklama

Prosi On natomiast każdego, by bronił tego, co właściwe. Niech nie czyni tego jednak ze złością, rozżaleniem i chęcią szkodzenia Kościołowi, ale z pewnością, że Bóg nad wszystkim panuje. Niech każdy robi to z łagodnością, miłością, życzliwie i w duchu przebaczenia. Bóg prosi, żebyśmy się modlili o naprawę błędów i o to, by Kościół z każdej próby, którą przechodzi, wyszedł umocniony i świętszy.

Reklama

Powinniśmy postrzegać takie chwile jako sprawdzian wiary i posłuszeństwa. Jeśli wówczas ktoś całkowicie ufa, że Bóg naprawi każdy błąd, i ofiarowuje Mu z miłością te trudności, a nawet cierpienia, przez które przechodzi, Bóg posługuje się tym, by wylać łaskę umocnienia Kościoła i tej osoby.

Reklama

Przeciwna postawa może osłabić w nas wiarę do tego stopnia, że odmówimy posłuszeństwa wybranym przez Boga ludziom, a przez to także Bożej woli. To w takich chwilach Szatan za pomocą swoich sztuczek stara się zwieść nas na manowce zwątpienia, niepewności, chaosu i buntu, dostrzegając okazję do podzielenia i osłabienia Kościoła Bożego. W tych właśnie czasach ludzie muszą dołożyć szczególnych starań, by zaufać Bogu, że to właśnie Jego wola się stanie.

Artykuł zawiera fragment z książki Alana Amesa "Co jest prawdą?", wyd. Esprit. Sprawdź więcej: Zobacz

2021-09-02 10:29

Ocena: +4 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Struktura diecezjalna i duchowieństwo Kościoła katolickiego w Polsce - raport KAI

[ TEMATY ]

Kościół

duchowieństwo

Bożena Sztajner/Niedziela

Na skutek wieloetapowej reformy struktur po 1989 r. Kościół katolicki w Polsce składa się obecnie z 44 diecezji. Należy do niego prawie 33 mln wiernych w 10 263 parafiach. Duchownych jest prawie 31 tys., najwięcej (ponad 1500) w diecezji tarnowskiej, pięciokrotnie mniej w bydgoskiej. Najwyższy odsetek katolików mieszka w diecezji sandomierskiej i łowickiej, najmniej jest ich w archidiecezji białostockiej. Publikujemy fragment raportu przygotowanego z okazji 25 - lecia Katolickiej Agencji Informacyjnej. Raport dotyczy głównych kierunków działalności Kościoła katolickiego w Polsce.

Kościół katolicki w Polsce, w chwili uzyskania wolności w 1989 r., składał się z 27 jednostek terytorialnych, w tym pięciu archidiecezji będących stolicami metropolii (prowincji kościelnych) i 22 diecezji. Struktura ta, nadzwyczaj niejednorodna, była wynikiem skomplikowanej historii i zmian granic po II wojnie światowej.

CZYTAJ DALEJ

„Napełnił naczynie wodą i zaczął umywać uczniom nogi” (J 13, 5)

Niedziela warszawska 15/2004

[ TEMATY ]

Wielki Tydzień

pl.wikipedia.org

Mistrz Księgi Domowej, "Chrystus myjący nogi apostołom", 1475

Mistrz Księgi Domowej,

1. Wszelkie „umywanie”, „obmywanie się” lub kogoś albo czegoś kojarzy się ściśle z faktem istnienia jakiegoś brudu. Umywanie to akcja mająca na celu właśnie uwolnienie się od tego brudu. I jak o brudzie można mówić w znaczeniu dosłownym i przenośnym, taki też sens posiada czynność obmywania; jest to oczyszczanie się z fizycznego brudu albo akcja symboliczna powodująca uwolnienie się od moralnego zbrukania. To ten ostatni rodzaj obmycia ma na myśli Psalmista, kiedy woła: „Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich moich grzechów …obmyj mnie a stanę się bielszy od śniegu” (Ps 51, 4-9). Wszelkie „bycie brudnym” sprowadza na nas złe, nieprzyjemne samopoczucie, uwolnienie się zaś od owego brudu przez obmycie przynosi wyraźną ulgę.
Biblia mówi wiele razy o obydwu rodzajach zarówno brudu jak i obmycia, czyli oczyszczenia. W rozważaniach niniejszych zajmiemy się obmyciami z brudu w znaczeniu moralnym.

CZYTAJ DALEJ

Kard. Ryś: zawsze możesz spełnić czyn miłości! | Wielki Czwartek

2024-03-28 20:30

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

– Jeśli nie ma wrażliwości na siebie nawzajem, jeśli nie ma wzajemnego, w duchu, klęknięcia przed sobą, żeby obmyć sobie nogi, to spożywanie Ciała i Krwi Pańskiej z ołtarza, jest spożywaniem potępienia, to mówi św. Paweł – powiedział kard. Ryś podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej. 

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję