W obchodach wzięli udział: klerycy oraz profesorzy i wykładowcy Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Częstochowskiej i Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Sosnowieckiej.

– Na obrazie umieszczonym w sandomierskim seminarium Chrystus mówi do św. Tomasza z wysokości krzyża: „Dobrze o Mnie napisałeś, Tomaszu”. To była odpowiedź na jego zwątpienie, czy wobec ogromu piękna, prawdy i miłości Boga to wszystko, co napisał, nie jest przysłowiową słomą. Dlatego chcemy od niego uczyć się postawy pokory w rozpoznawaniu prawdy Bożej, prawdy o człowieku i świecie – mówił na początku Mszy św. abp Depo.

Ks. Mariusz Frukacz/Niedziela

W homilii podkreślił, że „przypatrując się życiu św. Tomasza z Akwinu doświadczamy prawdy, że w życiu intelektualnym i duchowym nie ma Bożej amnestii od stawania się coraz bardziej i głębiej świadkiem Bożych tajemnic” i zacytował słowa św. Tomasza z Akwinu: „Gdzie zmysł darmo dojść się stara, serca żywa krzepi wiara, porządkowi rzeczy wbrew! Pod odmiennych szat figurą w znakach różny, nie naturą, kryje się tajemnic dziw!”.

– Wielką zasługą św. Tomasza było ukazywanie w pełnym świetle harmonii istniejącej pomiędzy rozumem a wiarą. Skoro światło rozumu i światło wiary pochodzą z tego samego źródła, od Boga, to nie mogą sobie wzajemnie zaprzeczać – zaznaczył arcybiskup.

Za św. Janem Pawłem II z jego encykliki „Fides et ratio” powtórzył: „Ujmując rzecz jeszcze bardziej radykalnie, Tomasz uznaje, że natura, właściwy przedmiot badań filozofii, może się przyczynić do zrozumienia Bożego Objawienia”.

Komentując czytania mszalne, metropolita częstochowski wskazał, że „mądrość przewyższa wszystko, co na ziemi uchodzi za najcenniejsze. Dlatego trzeba o nią prosić Boga, aby móc zgodnie z nią postępować”.

– W Ewangelii spotykamy ostrzeżenie Jezusa przed dążeniem do bycia wywyższonym od innych. Prawdziwym bowiem Nauczycielem i Mistrzem jest Chrystus, który jest Darem Ojca i Słowem Ojca. Jezus podkreśla rolę pokory, czyli prawdy o sobie wobec Boga, aby być autentycznymi w posłudze innym – kontynuował arcybiskup.

Ks. Mariusz Frukacz/Niedziela

Metropolita częstochowski przypomniał, że „św. Tomasz z Akwinu opisując wiarę, podkreśla, że ona jest wewnętrzną drogą”. – Światło wiary prowadzi do widzenia spraw Bożych i ludzkich. Każdy rodzaj naszego powołania, każdy wiek trwania już w Chrystusowym kapłaństwie nie zwalnia nas z walki o swoją dojrzałość, która będzie zawsze szukaniem woli Bożej, a nie samorealizacji – podkreślił.

Arcybiskup zacytował również słowa papieża Franciszka z adhortacji „Evangelii gaudium”: „Radość Ewangelii jest tym, czego nic i nikt nie zdoła nam odebrać. Choroby współczesnego świata oraz Kościoła nie powinny stanowić wymówki, by zmniejszyć nasze zaangażowanie i nasz zapał...Nawet z bolesną świadomością własnej kruchości trzeba kroczyć naprzód i nie poddawać się oraz przypominać sobie to, co Pan powiedział do św. Pawła: «Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali»” – napisał papież Franciszek.

– Prośmy św. Tomasza o harmonię wiary i rozumu, a jednocześnie o odwagę świadectwa do końca – zakończył abp Depo.

Następnie w auli św. Jadwigi uczestnicy „Dnia ze św. Tomaszem z Akwinu” wysłuchali wykładu ks. prof. Tomasza Stępnia z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i Akademii Katolickiej w Warszawie nt. „Święty Tomasz z Akwinu i rewolucja w angelologii”.

Ks. Mariusz Frukacz/Niedziela

Witając uczestników spotkania, ks. prał. Ryszard Selejdak, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie, podkreślił, że św. Tomasz z Akwinu to „największy święty pośród uczonych i największy uczony pośród świętych”. – Mówiono o nim, że posiadł rozum wszystkich poprzedzających go uczonych. Jego naukowa spuścizna jest ogromna. Ze względu na jego mądrość i czystość serca nadano mu z czasem przydomek: Doctor Angelicus (Doktor Anielski) – mówił ks. Selejdak.

– Mimo upływu wieków, myśl św. Tomasza z Akwinu pozostaje filarem katolickiej nauki. Są co prawda tacy, którzy uważają, że w poszukiwaniach naukowych nie należy zatrzymać się tylko na tomizmie. Owszem – odpowiadają jego zwolennicy – ale żeby się na nim nie zatrzymać, postarajcie się najpierw do niego dojść – kontynuował ksiądz rektor.

Następnie ks. prof. Tomasz Stępień przypomniał, że „św. Tomasz z Akwinu to ortodoksja ortodoksji” i ukazał postać św. Tomasza z Akwinu z perspektywy XIII w.

– To był czas, kiedy pisma Arystotelesa trafiają na uniwersytety. Wówczas na uniwersytetach wręcz kipi. Był nawet zakaz czytania dzieł Arystotelesa. I w tej atmosferze przychodzi św. Tomasz z Akwinu. Komentuje Arystotelesa i robi całą teologię w oparciu o Arystotelesa. Akwinata nie tylko posługiwał się Arystotelesem, ale przekroczył Arystotelesa – mówił ks. Stępień.

Prelegent przypomniał, że w XIII w. nastąpiło nawet potępienie św. Tomasza z Akwinu. Dopiero na początku XIV w. następuje ostateczna rehabilitacja św. Tomasza, kiedy papież Jan XXII zaliczył go do grona świętych 18 lipca 1323 r.

– Dzięki św. Tomaszowi prawdziwa rewolucja dokonała się w angelologii. Św. Tomasz wskazał, że anioł jest istotą duchową. Akwinata postawił sobie pytanie, jak to było możliwe, że anioł popełnił grzech. Św. Tomasz w odpowiedzi wskazał, że posiadanie najwyższego dobra oznacza kontemplowanie tego dobra. Grzech anioła polegał na tym, w jaki sposób dokonał wyboru. Anioł zgrzeszył, szukając własnej woli, a nie podporządkował się woli Bożej – zauważył prelegent.

Ks. Stępień wskazał również, że „dzisiaj angelologia właściwie znikła z systematycznego wykładu teologii. Jednak wraca ona tylnymi drzwiami w dziełach filozofii”.

– Św. Tomasz z Akwinu uczy nas bezkompromisowego dążenia do prawdy – zaznaczył prelegent.

„Dzień św. Tomasza z Akwinu” w Wyższym Seminarium Duchownym w Częstochowie ma już długą tradycję. Uroczysty dzień obchodów wspomnienia św. Tomasza z Akwinu sięga czasów, kiedy Częstochowskie Seminarium Duchowne miało swoją siedzibę w Krakowie, przy ul. Bernardyńskiej 3, do roku 1991. Tradycja ta była kontynuowana po przeniesieniu seminarium do Częstochowy i poświęceniu nowego budynku przez św. Jana Pawła II 15 sierpnia 1991 r. Św. Tomasz z Akwinu jest patronem kaplicy w Domu Profesorskim w seminarium.