7 września 1902 r. arcybiskup warszawski Wincenty Chościak Popiel konsekrował kościół św. Benedykta w Radziwiu. Dokładnie 100 lat później 7 września br. radziwscy parafianie świętowali rocznicę tego wydarzenia.
Jak podają źródła historyczne, część Płocka po wschodniej stronie Wisły miała swoją kaplicę, a potem kościół parafialny prawdopodobnie już w XII w., choć stał on wówczas w innym miejscu niż obecny. Jego patronem był od początku św. Benedykt, stąd przypuszczenia, że do fundacji przyczynili się w dużej mierze benedyktyni. Dzisiejsza świątynia radziwska jest szóstą bądź siódmą z kolei.
Dzięki stanowczej interwencji proboszcza ks. Piotra Dzieniakowskiego na miejscu starego, drewnianego kościółka w początkach XX w. stanęła nowa, kamienna budowla. Jej losy naznaczyły dwie wojny. Jednak dzięki poświęceniu parafian, którzy niejednokrotnie z narażeniem życia chronili kościół, przed zniszczeniem uratowało się wiele elementów wystroju świątyni.
historia kościoła św. Benedykta pokazuje liczne przykłady pięknej i ofiarnej postawy kapłanów i ludzi świeckich. Zaraz po wojnie powołano Komitet Odbudowy Kościoła, który zgromadził wielu ludzi, szczególnie młodych. Parafianie przychodzili z własnymi narzędziami i sami usuwali skutki wojennych zniszczeń. Przez kolejne dekady ta budowla sakralna ubogacała się w ołtarze, obrazy i metalowe drzwi. Naprawiono także stary, zabytkowy zegar.

Historyczne zdjęcia i ciekawe informacje dotyczące dziejów świątyni parafialnej w Radziwiu dostępne są zarówno w publikacji okolicznościowej, przygotowanej przez Towarzystwo Przyjaciół Radziwia, jak i na wystawie, którą do października można zobaczyć w kruchcie kościoła. Ekspozycję otworzono uroczyście 7 września br. - pierwszego dnia obchodów 100. rocznicy jego konsekracji. Podczas otwarcia komisarz wystawy Piotr Statkiewicz zapewnił przybyłych: "Chcielibyśmy, aby ta wystawa była upamiętnieniem nie tylko murów tej świątyni, ale i ludzi, którzy ją tworzyli". Wystawa, jak poinformował, prezentuje te zdjęcia, które nie były dotąd publikowane, a pochodzą ze zbiorów prywatnych, a także muzeów i ukazują najmniej widoczne detale wystroju. Wśród prezentowanych dokumentów było także pismo sygnowane nazwiskiem Prymasa Tysiąclecia.
Pierwszego dnia uroczystości jubileuszowych została odprawiona wieczorna Msza św., której przewodniczył ks. kan. Józef Misiak, obecny proboszcz parafii Jedwabno k. Olsztyna. W Eucharystii wzięli udział także kapłani, którzy bądź pochodzą z parafii, bądź też pełnili w niej posługę duszpasterską.
W kazaniu wygłoszonym przez ks. kan. Wiesława Gutowskiego, padły m.in. słowa: "Każdy kościół to przede wszystkim ołtarz, gdzie sprawowana jest Eucharystia, gdzie głoszone jest Słowo Boże, to konfesjonał, to obraz Matki Bożej". Ks. W. Gutowski przypomniał również, że Sobór Watykański II dokonał przewartościowań w pojęciu kościoła, kładąc akcent na aspekt wspólnoty ludzi wierzących. Zatem "kościół" to nie tylko budowla, ale przede wszystkim ludzie.
Kolejny dzień Jubileuszu otworzył występ chłopięcego chóru "Pueri Cantores Plocenses" pod kierunkiem Anny i Wiktora Bramskich. Chór uświetnił także niedzielną Eucharystię, sprawowaną w intencji wszystkich parafian. Mszy św. przewodniczył ks. inf. Aleksander Pasternakiewicz, zaś homilię, poświęconą w dużej mierze historii kościoła na Radziwiu, wygłosił ks. prof. dr hab. Michał Marian Grzybowski.

Ks. M. Grzybowski przypomniał na początku dzieje i ewolucję budowli sakralnych, począwszy od czasów starożytnych i wczesnochrześcijańskich, kiedy to gromadzono się w domach, na cmentarzach i w miejscach męczeństwa. Właśnie na grobach męczenników powstawały pierwsze kościoły i kaplice chrześcijańskie. Wkrótce, gdy chrześcijaństwo uzyskało status religii oficjalnej, miejsca modlitwy zaczęto budować w osadach - tam, gdzie gromadziła się ludność. W miastach średniowiecznych kościoły budowano w centrum, najczęściej na rynku.
Kreśląc historię kościoła radziwskiego, począwszy od pierwszego, drewnianego, zbudowanego przez benedyktynów, ks. Michał Grzybowski podkreślił aktywny udział wszystkich mieszkańców lewego brzegu Płocka w budowie świątyni i ich troskę o nią. Pomagano w różnej formie: fizyczną pracą, ale także duchowo - modlitwą. "Niech z naszych serc - powiedział Kaznodzieja - popłynie serdeczny wyraz wdzięczności za to wszystko, co się na tym miejscu dokonało: za kapłanów pracujących, za ludzi, którzy się tutaj modlili. Warto pomyśleć, jak to piękne dziedzictwo materialne i duchowe coraz bardziej pomnażać".
Eucharystię zakończyło poświęcenie odrestaurowanej niedawno figurki Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia, którą w 1902 r. ufundowali pracownicy papierni "Soczewka". Aktu pokropienia dokonał dziekan staromiejski ks. kan. Antoni Kołodziejski.
Po Mszy św., na placu przykościelnym została wykonana niecodzienna fotografia: pozowali do niej wszyscy zgromadzeni na uroczystości parafianie. Niedzielne popołudnie zaś wypełnił na Radziwiu festyn rodzinny, z licznymi konkurencjami dla rodzin, dzieci i młodzieży.
Wszystkim tym uroczystościom towarzyszyła biblijna myśl: "Świątynia nasza święta i wspaniała, w której Cię chwalili przodkowie" (Iz 64, 40).