O swej decyzji biskup poinformował podczas Mszy św. sprawowanej dzisiaj kieleckiej katedrze.
- Tortury, fałszywe oskarżenia, nagonka współczesnych mediów, intrygi, haniebny wyrok skazujący uczyniły go wrakiem człowieka. Dlatego dziś, we wspomnienie męczenników św. Fabiana i Sebastiana, ogłaszam z tego miejsca, gdzie modlił się biskup, Rok Biskupa Czesława Kaczmarka – mówił bp Piotrowski.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Duchowny przypomniał, że obok katedry stoi pomnik bp. Kaczmarka, jest też kilka publikacji, od lat działa też fundusz stypendialny dla młodzieży jego imienia. - Czy jednak w sercach mieszkańców Kielc, Ziemi Świętokrzyskiej i diecezji kieleckiej trwa żywa pamięć o nim? - pytał biskup kielecki.
Kwiaty przed pomnikiem bp. Czesława Kaczmarka złożyli bp Jan Piotrowski, a także senator Krzysztof Słoń, poseł Krzysztof Lipiec i wicewojewoda Rafał Nowak.
Czesław Kaczmarek urodził się 16 kwietnia 1895 r. w Lisewie Małym k. Sierpca. Rozpoczął pracę jako nauczyciel. W 1916 r. wstąpił do seminarium duchownego w Płocku. W 1922 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W 1927 r. uzyskał doktorat w Instytucie Nauk Społecznych i Politycznych w Lille we Francji. Podczas studiów prowadził też aktywną pracę duszpasterską wśród polskiej emigracji.
Po powrocie do kraju rozpoczął ożywioną działalność duszpasterską i społeczną. Zaangażował się w Akcję Katolicką, organizował duszpasterstwo młodzieży, zakładał czasopisma. W 1938 r. został mianowany biskupem kieleckim. Ingres do katedry odbył 3 września tegoż roku.
Podczas wojny i niemieckiej okupacji angażował się żywo w działalność charytatywną, prowadził konspiracyjne seminarium duchowne, opiekował się uciekinierami, wspierał materialnie ruch oporu. W czasie wojny przyjął do diecezji ponad 240 księży diecezjalnych i zakonnych, którym groziła zagłada na terenach północnej i zachodniej Polski włączonych do III Rzeszy.
Reklama
Pomimo tego, iż gmach seminarium duchownego w Kielcach był w rękach okupantów (w budynku znajdował się szpital), przyjął do seminarium duchownego w okresie okupacji 86 alumnów z zamkniętych seminariów diecezjalnych i zakonnych. Tysiące wysiedleńców i uciekinierów, szczególnie po upadku Powstania Warszawskiego ocaliły swoje życie w diecezji kieleckiej, a klimat do ich przyjęcia stworzył bp Kaczmarek.
Po Pogromie kieleckim (4 lipca 1946 r.) powołał komisję do zbadania jego okoliczności. Ustalenia komisji stały się podstawą sporządzonego 1 września 1946 r. raportu, w którym odpowiedzialnością za wydarzenia zostały obarczone służby sowieckie. Biskup zdołał przekazać ten raport ambasadorowi Stanów Zjednoczonych.
W warunkach powojennych wspierał ubogich i angażował się w odbudowę zniszczeń. Zwracał również uwagę na intelektualną i duchową formację młodzieży, zwłaszcza przyszłych duchownych, erygował nowe parafie, przeprowadzał akcje trzeźwościowe.
20 stycznia 1950 r. został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Poddany torturom – w sposób wymuszony przyznał się do niepopełnionych czynów, po czym w procesie pokazowym we wrześniu 1953 r. skazany został na 12 lat więzienia oraz utratę praw publicznych.
Zwolniony został w 1957 r. Powrócił wówczas do diecezji kieleckiej, mimo ponownych prób usunięcia go przez władze w 1959 r., szykan i upokorzeń. Zmarł 26 sierpnia 1963 r. w Lublinie. Zrehabilitowany został pośmiertnie w 1990 r.
