Reklama

Niedziela Sandomierska

Liceum Katolickie zaprasza

Czas wyborów

Niedziela sandomierska 18/2018, str. IV

[ TEMATY ]

liceum

Archiwum szkoły

Pierwsze miejsce na Targach Pracy i Edukacji

Pierwsze miejsce na Targach Pracy i Edukacji

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W życiu młodych ludzi koniec roku szkolnego to dla wielu czas upragnionych wakacji, ale i czas decyzji. Maturzyści piszą swój egzamin dojrzałości, sprawdzian przed wejściem w dorosłe życie. Gimnazjaliści, którzy za sobą mają swoje egzaminy, wybierają, w którą stronę skierować swoje kroki. W jakich szkolnych murach teraz będą zdobywać wiedzę, zawierać nowe znajomości i przyjaźnie? Na potrzeby młodzieży otwiera się wiele szkół w naszym regionie. Jedną z nich jest Katolickie Liceum Ogólnokształcące im. św. Jana Pawła II w Tarnobrzegu. Szkoła założona przez śp. ks. Michała Józefczyka stawia młodego człowieka w centrum procesu wychowawczego.

Celem pracy edukacyjnej szkoły jest wspieranie wszechstronnego rozwoju uczniów przez realizację zadań w zakresie nauczania, wychowania i opieki. Szkoła wspiera rodziców w wychowaniu młodzieży, pomaga uczniom przejmować odpowiedzialność za własne życie i dalszy rozwój osobowy. Stwarza możliwości rozwoju uczniom szczególnie uzdolnionym i tym potrzebującym większej pomocy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Propozycje

Każdy uczeń szkoły może rozwijać swoje zainteresowania w wybranych przez siebie kierunkach. Szkoła oferuje mało liczne klasy i różnorodne kółka zainteresowań. W placówce funkcjonują oprócz przedmiotów rozszerzonych fakultety sportowe, m.in.: taniec, kajaki, badminton, zajęcia na siłowni czy pływanie. Liceum organizuje wyjazdy narciarskie, spływy kajakowe, zielone szkoły oraz ciekawe wycieczki krajobrazowe, zapewniając przy tym odpowiedni sprzęt sportowy.

W tym roku uczniowie byli na tygodniowym wyjeździe we Włoszech. Istnieje również możliwość odbycia rozmaitych kursów, tj.: kurs instruktora kajakarstwa, pierwszej pomocy, kurs obsługi dronów, gdzie również zapewniony jest odpowiedni sprzęt i akcesoria. Dla muzyków szkoła zapewnia zaplecze instrumentalne, salę prób oraz opiekunów muzycznych. Wyposażone sale dają możliwość przeprowadzania eksperymentów i pracy na eksponatach oraz tablicach multimedialnych. Szkoła może poszczycić się nowoczesną drukarką 3D.

Reklama

Katolickie liceum zajmuje wysokie miejsce w rankingu Perspektyw. Zeszłoroczne wyniki matur były jednymi z najlepszych w mieście i województwie, w szczególności język polski, informatyka, matematyka, wiedza o społeczeństwie oraz angielski rozszerzony.

Szkoła stara się także aktywnie uczestniczyć w życiu publicznym, organizując liczne przedsięwzięcia i wydarzenia lokalne. Przy placówce działa koło Caritas, w ramach którego uczniowie organizują zbiórki dla najuboższych. Wolontariusze udzielają się też w lokalnych placówkach opiekuńczo-wychowawczych, biorą udział w przedsięwzięciach ogólnokrajowych, m.in. w Szlachetnej Paczce. Placówka jest także patronem i organizatorem Biegu Wilczym Tropem upamiętniającego losy Żołnierzy Wyklętych. Organizowane są spotkania z ciekawymi osobami życia publicznego, aby pokazywać młodzieży, że oprócz nauki bardzo ważne są wartości, którymi człowiek powinien się kierować w życiu.

Coś dla ducha

Z racji katolickiego charakteru szkoły istnieje wiele możliwości formacji duchowej, m.in.: pielgrzymki, wyjazdy na spotkania młodych w Lednicy czy Msze św. okolicznościowe. Katolickie Liceum Ogólnokształcące to nie tylko placówka edukacyjna, ale także miejsce, gdzie młody człowiek może rozwijać swoje talenty, życie duchowe oraz uczyć się prawidłowych postaw etycznych i obywatelskich. Zarówno nauczyciele, jak i uczniowie tworzą wspólnie miłą atmosferę, która sprzyja rozwojowi młodego człowieka, o czym świadczą liczne pozytywne komentarze naszych absolwentów.

We wspomnieniach

Bartosz, student III roku Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, tak wspomina liceum: – Gdybym miał w jakiś sposób oddać fenomen szkół katolickich, a szczególnie Liceum Katolickiego w Tarnobrzegu, którego jestem absolwentem, najbardziej trafnym porównaniem wydaje mi się krawiecka metafora szycia na miarę. Otóż typowe liceum w swej istocie przypomina odzież z półki, odgórnie ustanowioną w detalach, taką, do której trzeba się człowiekowi dopasować. Należy znaleźć swój rozmiar jako pewną asymptotę tego, kim jestem, trzeba przystać na pewien opcjonalny stan rzeczy, trochę niczym w małżeństwie z rozsądku. Gdy myślę o liceum, w którym miałem przyjemność się kształcić, to bez cienia wątpliwości mam obraz krawiectwa miarowego. Moje liceum jest jak zacna szwalnia tkająca sukna wszelkiego rodzaju, w której każdy może obrać tkaninę dla siebie. Tkaninę, w którą odziany chciałby ruszyć w dalszą drogę – to znaczy w życie. Wszystko tam jest robione na miarę, dla konkretnego indywiduum: z tym, jaki i z czym przychodzi; na co nieraz potrzeba więcej materiału, ale warto. Warto, bo tylko dzięki temu wszystko pasuje, koresponduje ze sobą; to, co swoiste i to, co nabyte, stanowiąc tym samym spójną całość. Katolickie Liceum w Tarnobrzegu pozwoliło mi dostać się na moje wymarzone studia, bo zdobyłem tam wiedzę i umiejętności do tego niezbędne. Ale czymś o wiele ważniejszym jest to, jak bardzo ta szkoła zmieniła mnie samego w duchu chrześcijańskiego wychowania, pokazując, co znaczy być prawdziwie wolnym, odpowiedzialnym człowiekiem.

Zapraszamy
9 maja odbędą się Dni Otwarte Liceum.

2018-05-02 09:46

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Hej, kolęda w Urszu

– Kolędowanie w liceum jest już tradycją, ale w tym roku nie tylko zaprosiliśmy rodziców, by przyszli, poprosiliśmy też, aby przynieśli instrumenty, na których lubią grać – mówi Robert Ruszczak, nauczyciel muzyki i pedagog w Liceum Ogólnokształcącym Sióstr Urszulanek, nazywanym przez uczniów „Urszu”.

Zaczęli Mszą św. w szkolnym kościele, którą odprawił ks. Kacper Radzki, a potem popłynęły kolędy i bożonarodzeniowe szlagiery, nie tylko po polsku. Uczniowie występowali w galowych strojach szkolnych; marynarskie kołnierze dumnie prezentowały się na uczniowskich ramionach, a szkolna scena wypełniła się instrumentami, które robiły wielkie wrażenie na słuchaczach. Gdy okazało się, że harfa czy wiolonczela nie są tylko dekoracją, a wśród uczniów są prawdziwi muzycy – zabrzmiały głośne oklaski.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Jubileuszowy Dzień Wspólnoty w Czerwieńsku

2024-04-29 09:23

[ TEMATY ]

Ruch Światło‑Życie

Parafia Czerwieńsk

Jubileuszowy Dzień Wspólnoty

Waldemar Napora

Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła

Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła

Ruch Światło-Życie w ramach jubileuszu 50-lecia istnienia w diecezji zaprosił byłych oazowiczów na spotkanie w ramach Jubileuszowego Dnia Wspólnoty.

Jedno z kilku takich zaplanowanych spotkań odbyło się 27 kwietnia w parafii pw. św. Wojciecha w Czerwieńsku. Rozpoczęło się Mszą św. w kościele parafialnym pod przewodnictwem ks. Jana Pawlaka, wieloletniego uczestnika i moderatora Ruchu. Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła. Przybyły także rodziny zainteresowane formacją w grupach oazowych.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję