Reklama

Niedziela Przemyska

Pociągnięci przez Maryję

Pielgrzymowanie do Czarnej Madonny to prawdziwe rekolekcje w drodze. Zawsze otrzymujemy więcej niż dajemy.

Niedziela przemyska 30/2021, str. I

[ TEMATY ]

pielgrzymka

"Niedziela Przemyska"

Pielgrzymka 2021

Karol Porwich/Niedziela

Zmęczeni, lecz szczęśliwi u Tronu Matki

Zmęczeni, lecz szczęśliwi u Tronu Matki

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Matko Częstochowska ratuj nas w potrzebie, może ostatni raz idziemy do Ciebie”. Słowa tej znanej pielgrzymkowej piosenki od kilku dni dźwięczą mi w uszach i nucę je sobie wspominając łaskę ponownego wyjścia na szlak w tym roku. Na Jasną Górę z Przemyską Pieszą Pielgrzymką dane mi było iść kilka razy w czasach liceum i studiów. Wtedy tekst o tym, że może to ostatni raz idziemy kojarzył mi się tylko ze śmiercią. Jednak zaraz po ślubie – kolejne ciąże, wyjazdy, praca i proza dnia codziennego jako matki małych dzieci zweryfikowały przesłanie słów „ostatni raz”...

Duchowe pielgrzymowanie

Moja przerwa trwała jedenaście lat. W tym czasie każdy lipiec zaczynał się tęsknotą za Szlakiem, zapisami do Grupy Duchowych Pielgrzymów i słuchaniem Radia Fara w każdym możliwym czasie. Osobistą obserwacją jest fakt, że będąc duchowym pielgrzymem ofiarować należy swoje codzienne troski w intencji drogi pątników, i za każdym razem takich codziennych wyzwań i trudności było jakby więcej, tak, jakby ta moja ofiara też miała być pewnym przekraczaniem siebie. Paradoksem jest, że pielgrzymka daje możliwość odpoczynku, duchowego wzmocnienia i zebrania sił podczas tak długiej drogi pokonywanej piechotą. Zmęczyć się i mówić o odpoczynku? Dziwne, dla wielu patrzącym z dystansu – niepojęte.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Sztafeta

Reklama

Kolejny rok pielgrzymowania sztafetowego pokazał, że ten, kto był choć raz na drodze ku Jasnej Górze, z radością wróci na nią, nawet na jeden dzień, a ten kto nie był (bo brak czasu, urlopu, wiary we własne siły) może spróbować przejść odcinek w sztafecie. Ja, dzięki tej sytuacji wróciłam, by znów móc zaśpiewać, że może ostatni raz, ale idę... Pamiętam zachęty Księdza Przewodnika z dawnych lat, żeby w kolejnym roku wziąć ze sobą jedną osobę, wtedy będzie nas więcej i chwała Boża będzie rosła. Po wspólnej rozmowie i modlitwie, razem z mężem postanowiliśmy, że powinniśmy pokazać naszym dzieciom skąd u nas sentyment do Przemyskiej Pielgrzymki i entuzjazm do pielgrzymowania.

Rodzinne pielgrzymowanie

4 lipca wyruszyliśmy z serca archidiecezji razem z czwórką naszych pociech. Cieszył widok innych rodzin z dziećmi, także takimi małymi, które jechały w wózku. Iść na trasie z plecakiem jest ciężko, iść i służyć grupie swoją pomocą jako muzyczny czy porządkowy jest jeszcze trudniej, ale iść i mieć pod opieką dzieci to nie lada wysiłek i wyczyn. Jednak Matka Boża czeka na nasze ofiary, z miłością patrzy na nasze dzieci i chce je uczyć dobrego życia i miłości do Boga i człowieka także na wyczerpującej trasie marszu. Jak dzieci mają podjąć to wzywanie, jeśli nie przez nasz przykład? W epoce smartfonów, łatwizny, chronienia najmłodszych przed trudami codzienności, przed bólem i brzydotą, pielgrzymka nie wydaje się odpowiednim miejscem dla najmłodszego pokolenia. W praktyce dzieci szybko odnajdują się w zwartej kolumnie pielgrzymów, z łatwością nawiązują kontakt z rówieśnikami, pomagają w rozdawaniu obrazków mieszkańcom mijanych miejscowości i pozdrawiają innych machając z entuzjazmem. Kryzys i zmęczenie dopada każdego, są na to sposoby, jest pomocna dłoń, samochód, by podjechać odcinek i nabrać sił. A radość z pokonania kolejnych kilometrów, nauczenia się nowej piosenki czy, po prostu, ze wspólnej drogi z nowymi braćmi i siostrami, jest bezcenna. Dzieci szybko się regenerują, odzyskują siły i czekają, by iść dalej. Trzeba doceniać ich poświęcenie, bo to przyszłość Pielgrzymki.

Świadectwo dla innych

Współczesny człowiek, szczególnie w czasie pandemii, odchodzi od szukania Boga, nie szuka kontaktu z drugim człowiekiem w niesterylnych warunkach, chce komfortu i rekompensaty przymusowych obostrzeń. Ale to tylko pozory. Radość spotkania tak wielu sióstr i braci pokazuje, że każdy czekał na ten moment, wierząc, że Pan Bóg jest mocniejszy niż wszelkie zło na świecie. Szczere oczekiwanie na pielgrzymów przez mieszkańców miejscowości odwiedzanych na trasie, także już poza naszą diecezją, ich hojność i życzliwość zdumiewały nas i uczyły pokory. Dla naszych Gospodarzy byliśmy znakiem Jezusa działającego na Ziemi, a oni dla nas przykładem miłości bliźniego w duchu uczynków miłosierdzia. Tracili dla nas swój czas, dbali o nasze zmęczone ciała, dając schronienie i pokarm, ale rozmawiali z nami okazując serce, powierzając swoje intencje i trudne sprawy, by je omodlić w czasie drogi i zanieść przed tron Niebieskiej Matki. I zapraszali za rok, sprawiając, że wysiłek i trud już teraz nie okazywał się daremny. Podczas homilii księża mówili o tym, jak ważne jest świadectwo chrześcijanina w dzisiejszych czasach. Argument, który da się słyszeć, by zejść ze swoją wiarą tylko w obręb świątyń, a jeszcze lepiej, tylko do swego serca, został wytrącony. „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” – mówi Ewangelia wg św. Mateusza. Mamy iść i głosić, nie tyle słowami, co naszą postawą, godnym życiem i prostą codziennością. Pielgrzymka to czas rekolekcji w drodze. Rodzinne pielgrzymowanie daje radość wspólnie spędzonego czasu, pozwala przekraczać swoje słabości, poznać siebie w innych warunkach, służyć z miłością, niekiedy jakby uprzedzając czyjąś prośbę o pomoc czy zaradzając niedostatkom. Trzeba być razem, choć nawet najbliżsi odradzają pielgrzymowanie z dziećmi, choć rozum podpowiada, że pielgrzymka ze współmałżonkiem to zasłużony odpoczynek i czas dla Boga i siebie. Ale dzisiejszy świat musi zobaczyć, jak wielką siłą jest rodzina, jaką łaską jest posiadanie dzieci i trwałe relacje małżeńskie. To, co było naturalne, jest teraz spychane na margines lub hejtowane. Tegoroczne pielgrzymkowe hasło „Z Maryją do Wieczernika” przypomina, że Eucharystia daje moc, Jezus obecny w Hostii chce nas umacniać i dawać ożywcze siły. Lipiec to dopiero początek sezonu pielgrzymkowego. Trwają wakacje, przed nami wiele okazji, by pielgrzymować pieszo, rodzinnie autem czy podczas parafialnych autokarowych pielgrzymek. Niech będzie to czas dla Boga i bliźniego. Wykorzystajmy go jak najlepiej, zabierzmy dzieci, rodzinę, przyjaciół i pokażmy, że wiara łączy i daje radość. Nie czekajmy na lepsze czasy, tylko z radością wyjdźmy na Szlak i zaśpiewajmy – „może ostatni raz idziemy do Ciebie”.

2021-07-20 10:24

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Niezwykła Stara Wieś

Wśród wzgórz Podkarpacia znajduje się niezwykłe miejsce o nazwie Stara Wieś, czy jak mówią starzy mieszkańcy Starawieś. Wydawać by się mogło, że to jedna z wielu zwyczajnych wsi, jakich w Polsce ponad 43 tysiące. A jednak nie jest to zwykła wieś

Wjeżdżając drogą nr 866 od Rzeszowa, spostrzegamy po prawej stronie najpierw mały kościółek, a przy nim klasztor. To Siostry Służebniczki NMP Niepokalanie Poczętej, tzw. Służebniczki Starowiejskie (nazwa pochodzi właśnie od Starej Wsi) mają tu swój Dom Generalny. Patrząc z tego miejsca, widzimy dwie potężne wieże Bazyliki – Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia. Przy sanktuarium mieści się klasztor Ojców Jezuitów. Wieś i dwa duże klasztory to samo w sobie jest już niezwykłe. Ale na tym nie koniec.
CZYTAJ DALEJ

To tu znajduje się największy w Polsce obraz Miłosierdzia Bożego

2024-12-14 14:59

[ TEMATY ]

obraz

miłosierdzie Boże

Jezus Miłosierny

Pionki

Parafia Rzymskokatolicka pw. Św. Barbary w Pionkach

Największy obraz Jezusa Miłosiernego w Polsce

Największy obraz Jezusa Miłosiernego w Polsce

Bp Marek Solarczyk poświęcił obraz Miłosierdzia Bożego, który znajduje się w kościele św. Barbary w Pionkach. Uroczystość odbyła się z okazji z zakończonego roku jubileuszowego pionkowskiej parafii, która obchodzi 95-lecie powstania.

To obecnie największy wizerunek w Polsce, przedstawiający Chrystusa zmartwychwstałego, który udziela ludzkości łask wysłużonych na krzyżu. Występuje też pod nazwą Jezu ufam Tobie. Jego wysokość wynosi 3,5 metra, a sama postać Chrystusa mierzy 3 metry.
CZYTAJ DALEJ

Nie można o nich zapomnieć!

2024-12-15 22:03

Marcin Cyfert

W parafii Opatrzności Bożej bp Jacek Kiciński poświęcił obelisk upamiętniający ofiary Sybiru

W parafii Opatrzności Bożej bp Jacek Kiciński poświęcił obelisk upamiętniający ofiary Sybiru

W parafii Opatrzności Bożej we Wrocławiu bp Jacek Kiciński przewodniczył Eucharystii, podczas której poświęcił obelisk upamiętniający ofiary Sybiru. Obelisk upamiętnia naszych rodaków wywiezionych w latach 1939-56.

Na Eucharystii obecni byli: Ryszard Janosz, prezes Oddziału Związku Sybiraków we Wrocławiu, Antoni Tunkiewicz, prezes Koła Wrocław-Fabryczna, licznie przybyli parafianie i fundatorzy, którzy – jak podkreślał proboszcz parafii ks. Krzysztof Hajdun – swoją obecnością świadczyli o ludziach pozostałych na zawsze na Syberii.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję