HYMN na Rok Wiary

Bądź na bieżąco!

1. Kroczymy pełni oczekiwań
po omacku ciemną nocą
Ty spotkasz nas w Adwencie naszych dziejów
Jesteś dla nas Synem Najwyższego.
Credo, Domine, credo!
Ze świętymi, którzy kroczą razem z nami,
O Panie, prosimy Cię:
adauge, adauge nobis fidem!
Credo, Domine!
Adauge nobis fidem!

2. Kroczymy słabi, zagubieni
bez chleba powszedniego
Ty nas sycisz światłem Twego narodzenia
Jesteś dla nas gwiazdą poranną.
Credo, Domine, credo!
Wraz z Maryją, pierwszą z wierzących,
O Panie, prosimy Cię:
adauge, adauge nobis fidem!
Credo, Domine!
Adauge nobis fidem!

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

3. Kroczymy zmęczeni i cierpiący
są otwarte nasze rany.
Ty uzdrawiasz szukających na pustyni,
Jesteś dłonią, która nas uzdrawia.
Credo, Domine, credo!
Wraz z biednymi, którzy stoją u bram Twoich,
O Panie, prosimy Cię:
adauge, adauge nobis fidem!
Credo, Domine!
Adauge nobis fidem!

Reklama

4. Kroczymy dźwigając ciężar krzyża,
Idąc śladem Twoich kroków.
Ty prowadzisz nas po drogach tego świata,
Jesteś dla nas nadzieją kresu.
Credo, Domine, credo!
Z pokornymi, którzy pragną powstać z martwych,
O Panie, prosimy Cię:
adauge, adauge nobis fidem!
Credo, Domine!
Adauge nobis fidem!

5. Kroczymy czekając na wezwanie
W zesłaniu Ducha Świętego.
W tym tchnieniu znowu stajesz się obecny
Jesteś dla nas Słowem przyszłości.
Credo, Domine, credo!
Wraz z Kościołem, który głosi Ewangelię
O Panie, prosimy Cię:
adauge, adauge nobis fidem!
Credo, Domine!
Adauge nobis fidem!

6. Kroczymy w dniach, które nam dajesz,
U boku naszych braci.
Ty nas wiedziesz drogami tego świata,
Jesteś dla nas nadzieją kresu.
Credo, Domine, credo!
Wraz z Kościołem, w którym Twoje jest królestwo,
O Panie, prosimy Cię:
adauge, adauge nobis fidem!
Credo, Domine!
Adauge nobis fidem!

2012-10-31 11:05

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Benedykt XVI rozpoczyna katechezy Roku Wiary

st (KAI)
/Watykan
/KAI

Margita Kotas

Trwam w Winnym Krzewie

2024-04-23 12:03

Niedziela Ogólnopolska 17/2024, str. 22

Ks. Józef Kula

[ TEMATY ]

rozważanie

Adobe Stock

Jakiś czas temu spotkałem mężczyznę, który po wielu latach przeżytych z dala od Boga i Kościoła odnalazł skarb wiary i utracony całkowicie sens życia. Urodził się w dobrej katolickiej rodzinie. Rodzice zadbali o jego religijną formację. Pokazali mu prawdziwe rodzinne życie, jednak już jako nastolatek zaczął się od tego wszystkiego odcinać. Spotkał takie osoby, które przekonały go, że religia to ludzki wymysł, że Boga nie ma, a Kościół i jego ludzie to zwykli hipokryci. Począł się zatracać, zaczął bowiem nadużywać alkoholu, zażywać narkotyki, prowadzić rozwiązłe życie, w niczym nieskrępowanej wolności. Porzucił dom, zrozpaczonych rodziców i związał się z towarzystwem, które wyznawało podobne „wartości”. Tam poznał swoją przyszłą żonę. Zawarli nawet sakrament małżeństwa, bo ktoś ich przekonał, że to fajna „impreza”. Dali życie trzem córkom, których nawet nie ochrzcili. Małżeństwo tego człowieka rozpadło się, a córki totalnie pogubiły się w życiu. Został sam z poczuciem przegranego życia. Postanowił ze sobą skończyć. I wtedy spotkał kogoś, kto przypomniał mu o Bogu, o sakramentach świętych, o Różańcu i zaprowadził do wspólnoty działającej w parafii, która otoczyła go miłością i modlitwą. Dzisiaj odbudowuje swoje życie, porządkuje swoje sprawy. Na jego dłoni widziałem owinięty różaniec, z którym, jak powiedział, nigdy się już nie rozstaje. Na pożegnanie przyznał, że nareszcie czerpie pełnymi garściami z Bożej miłości.

CZYTAJ DALEJ