Red. Lidia Dudkiewicz: - Doświadczenie nas uczy, że milczenie bywa czasem wymowniejsze niż mowa, co głosił Cicero...
Br. Stanisław Rybicki FSC: - „Głośniej niźli w rozmowach, Bóg przemawia w ciszy i kto w sercu ucichnie, zaraz Go usłyszy”. Tak naucza Adam Mickiewicz w swoich aforyzmach. Tak nauczali filozofowie z Pitagorasem na czele. Jest to jedna z przewodnich zasad ascetów, pustelników, autentycznych anachoretów aż po nasze czasy. Do nich należał - nim rozpoczął swoje prekursorskie posłannictwo - Jan Chrzciciel. Dla nas idealnym wzorem akceptacji świętego milczenia i odosobnienia przed rozpoczęciem posłannictwa mesjańskiego jest Jezus Chrystus. Na pustyni właśnie urzeczywistniają się zbawcze plany Boga. Bóg wymaga ciszy, spokoju, odosobnienia, by mógł dokonywać swoich wielkich dzieł. Raz po raz Zbawiciel usuwał się na pustkowie, by nawet całe noce trwać na modlitwie przed ważniejszymi aktami swego posłannictwa.
- Dla naszych rozważań szczególne znaczenie ma paradoksalna wypowiedź Jezusa skierowana do faryzeuszy, którzy byli oburzeni, że tłumy wiwatowały na cześć Zbawiciela. Powiedział im: „Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą” (Łk 19, 40).
Pomóż w rozwoju naszego portalu
- Tak rzeczywiście się stało po śmierci Jezusa: „Ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. Groby się otworzyły i wiele ciał świętych, którzy umarli, powstało...” (Mt 27, 52). Te zjawiska kosmiczne poruszyły naprawdę zebranych pod krzyżem. Strażnicy zlękli się bardzo i mówili: „Prawdziwie ten był Synem Bożym” (Mt 27 54). Znamienna antyteza milczenia śmierci i wymowy znaków: zaćmienie słońca w południe i zjawiska kosmiczne.
- Za naszych czasów tak wiele jest wymownych znaków umożliwiających ludziom akt autentycznej wiary, lecz dzieje się przeciwnie - złowrogie milczenie.
- Ale nie brakuje też skwapliwie poszukujących prawdy i łaski sakramentalnej. O tym czytamy w Dziejach Apostolskich: Oto urzędnik królowej etiopskiej czyta w drodze proroka Izajasza: „Prowadzą Go jako owcę na rzeź i jak baranek, który milczy, gdy go strzygą, tak On nie otwiera ust swoich... Bo Jego życie zabiorą z ziemi” (Dz 3, 32). Z polecenia Ducha Bożego „diakon” Filip stał się - w nawiązaniu do tej lektury - apostołem owego Etiopczyka. Przedziwna tajemnica wymowy i milczenia, milczenia Barankowego i sakramentalnego znaku. Etiopczyk okazał gotowość przyjęcia łaski chrztu. Przeczytajmy z wiarą te słowa z Dziejów Apostolskich!
- Dziękuję za rozmowę.
