„Sacerdotii nostri primordia”

Najpiękniejsze radości, które obficie towarzyszyły początkom naszego kapłaństwa, są na zawsze związane w naszych wspomnieniach z głębokim przeżyciem, jakiego doświadczyliśmy 8 stycznia 1905 r. w Bazylice Watykańskiej, z okazji pełnej chwały beatyfikacji tego pokornego kapłana Francji, którym był Jan Maria Chrzciciel Vianney” - napisał bł. Jan XXIII w encyklice „Sacerdotii nostri primordia”.
Warto przypomnieć encyklikę Papieża Dobroci, napisaną z racji 100. rocznicy śmierci Świętego Proboszcza z Ars.
Bł. Jan XXIII zachęca w niej wszystkich kapłanów, „by żarliwym sercem rozważali cudowny wzór świętego męża”. Kontynuując nauczanie swoich poprzedników, Jan XXIII wskazuje kapłanom na wielką wartość ascezy kapłańskiej i przypomina o konieczności realizacji w życiu i posłudze kapłańskiej rad ewangelicznych: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Papież wskazuje jako wzór św. Jana Marię Vianneya, nazywając go przykładem ewangelicznego ubóstwa. Najwięcej miejsca Ojciec Święty poświęca cnocie czystości i duchowi posłuszeństwa. „Jan M. Vianney, jak wstrzemięźliwością w rzeczach zewnętrznych, tak też jako wzór promieniował w dobrowolnym umartwieniu ciała (...). Ten ascetyczny sposób życia, którym należy utrzymać czystość kapłańską, sprawia, że duch kapłana nie tylko nie zamyka się w jałowym samolubstwie, lecz staje się bardziej usłużny i szerzej otwarty wobec potrzeb braci” - napisał Papież Dobroci.
Jednym z najbardziej aktualnych tematów przeżywanych w Roku Kapłańskim, a przypomnianych już 50 lat temu przez papieża Roncallego, jest modlitwa w życiu kapłana i kult Eucharystii. Jan XXIII wskazuje kapłanom jako wzór męża modlitwy Świętego Proboszcza z Ars. „Dzisiejszym kapłanom, którzy niekiedy zwykli wynosić skuteczność działalności zewnętrznej ponad słuszną miarę i tak łatwo z własną swoją szkodą hołdują ruchliwości w posłudze, jakże na czasie, jakże zbawiennym jest przykład nieprzerwanej modlitwy ze strony tego męża, który całkowicie pogrążył się w zaspokajaniu potrzeb dusz!”. Zdaniem Papieża, kapłani „muszą ze wszech miar nad tym pracować, by odznaczali się oddaniem modlitwie”.
Błogosławiony Papież Dobroci przypomina kapłanom, jakimi dysponują narzędziami, by być zjednoczonymi z Bogiem. Ojciec Święty wymienia różne praktyki kapłańskiej pobożności, które także w dzisiejszych czasach mają ogromne znaczenie dla duchowości kapłańskiej, a mianowicie: codzienne odprawianie rozmyślania, pobożne nawiedzanie Najświętszego Sakramentu, odmawianie Różańca, staranny rachunek sumienia, codzienne odmawianie brewiarza. Ojciec Święty zachęca kapłanów do pobożności eucharystycznej: „Kult Eucharystii, jeśli jest gorący, pilny, gorliwy, ten wywiera skutek: doskonałość duszy kapłana ożywia się, wzrasta, a w spełnianiu apostolskiej służby przypływają mu nadprzyrodzone siły, w jakie mężni pracownicy Chrystusa muszą być zawsze wyposażeni” - przypomina. Zdaniem Jana XXIII, Msza św. jest dla każdego kapłana pierwszym źródłem osobistego uświęcenia i pomaga w gorliwości pasterskiej.
W encyklice „Sacerdotii nostri primordia” Jan XXIII ukazuje Świętego Proboszcza z Ars jako wzór żarliwości apostolskiej, jako wspaniałego katechetę i apostoła konfesjonału. „Ponownie przeto zwracamy się do kapłanów, którym zawierzone jest duszpasterstwo, i gorąco ich prosimy, by wzięli do serca potęgę tych poważnych słów. Każdy, według nadprzyrodzonej mądrości, która winna zawsze kierować naszymi czynami, niechaj zastanawia się nad swoim sposobem życia, czy jest on takim, jakiego wymaga pasterska gorliwość około zawierzonego mu ludu. Nie wątpiąc nigdy w miłosierdzie Boże, które spieszy z pomocą naszej słabości, niechaj kapłani rozważają w swej duszy przyjęte obowiązki i zadania, wpatrując się w św. Jana M. Vianneya niby w lustro” - zachęca Ojciec Święty.